μια βροχή

σε πρόωρες
χειμέριες νάρκες
εγκλωβισμένοι
βλέμματα τριγύρω
στη βεράντα
με θέα τη θάλασσα
και δεν έβλεπα τίποτα
τα φώτα δεν τα νιώθω
άνοιξαν οι πύλες
και τρέχω να κρυφτώ
κάτω από ένα σωρό υπομνήσεις
στον ύπνο μου έρχονται
όλα αυτά
απαιτητικά κι επίμονα
τουλάχιστον
μίαξαφνικήβροχή
κάτι
να πετάξουμε λίγο παραπέρα
ούτε καν εφηβικά όνειρα
δεν βλέπω να ξεμυτίζουνε
χαμένα μέσα σε άπειρα
παράλληλα σύμπαντα
άσχετων σχέσεων
ναι
νομίζω πως
όπως λέγαμε παλιά
μια βροχή θα μας σώσει
ή πάλι
ακόμα πιο βαθιά
θα μας παραχώσει