στον βράχο

Γυναίκα 

με το δοξάρι 

το κοφτερό σου βλέμμα

όλες μαζί οι επιθυμίες

θα λυτρωθούν

σκάζοντας το κύμα

θα ελευθερώσει

όλους τους επίδοξους

τους απέπλιδες

και τους μοιραίους

θα απορούμε μετά

πώς πέρασαν τόσοι καιροί

από τότε που ριχτήκαμε

σ' αυτό τον όλεθρο

πώς βγήκαμε πληγωμένοι

αλλά και νικητές

το σώμα αναδύεται

και πάλι μέσα

από σκοτεινούς βράχους

κάτω απ' την επιφάνεια

όλα κυλάνε ήρεμα

στον δικό τους χρόνο

κι εμείς

πάνω στο κύμα

παλεύουμε

ας αφεθούμε τελικά

στο  υγρό το φως

αγκαλιάζοντας

όλα θα τα βρούμε στα πόδια μας

γυμνά και λαμπερά

σαν τις πέτρες

που  χρόνια τώρα

τις γυάλιζε

τ' αλμυρό το κύμα