όπως έφυγε

όπως έφυγε
έτσι γύρισε
ήξερε πως
δεν θα φτάσει μακριά
και στον δρόμο
όλο εμπόδια
παρακάμψεις
έφταιγε
που γίνονταν έργα
κάποιοι μέσα στο
κεφάλι του
έσκαβαν αναχώματα
να μην περνάει
το ποτάμι
χαλικάκια παρασέρνοντας
να μια ωραία στιγμή
να κι άλλη μία
κάτω απ' τον άμμο
κι υπομονή
τα φανάρια
αλλάζουν
οι άνθρωποι προχωρούν
σημειωτόν
δεν αλλάζουν
πέρασε μία ώρα
κι ήταν στο ίδιο
σημείο
τι θα πει μία ώρα;
τι καθορίζει
το σημείο;
οι αναμνήσεις
είναι στάμπες
από σωματικά υγρά
έπεσε και κοιμήθηκε
χωρίς σεντόνια
κι ένιωσε στο σώμα
σαν όνειρο λίγο
σαν μισοξύπνιος
μια  υγρή εγρήγορση
και μετά
έναν βαθύ και σκοτεινό
συμπαντικό ύπνο