χίμαιρα

Σ' έναν τόπο
άλλον
ποιον
που
χωρίς διαζώματα
άνισα επίπεδα
ένα τοπίο
μη τόπου
δεν μπορώ
να το αποτυπώσω
δεν έχω δα
την ιδιοφυία
και με νικά
η ζάλη
το ακατανόητο
των πραγμάτων
ο φόβος
των αριθμών
πώς τρέχουν έτσι
οι αποφάσεις
ξεπερνούν
τη διάνοια
σταματήστε
να κατέβω
νομίζω πως
θα καταλήξουμε
στον πάτο
αν ίσως
αν
με ήλιο
με φως
να μας αγγίξει λίγο
λίγο παραπάνω
να θερμάνει
το μέσα μας
να φωτίσει
μάτια που κοιτάνε
δίχως να βλέπουν
ατενίζοντας στο τεχνητό
ανυπέρβλητο
ένα μικρό φωτάκι
μια ζεστή γωνιά
δυο κορμιά
κουλουριασμένα
να προφυλάγονται
απ΄τη χοάνη
της χίμαιρας μέρας