Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σπουδή σε πρελούδιο του Σοπέν

ξέρεις
πως δεν μπορώ τις γιορτές
ανοησίες
ελιτίστικες ανοησίες αγαπητέ
μα όχι
δεν είναι πως δεν θέλω
και προσπαθώ αλήθεια
αλλά, κάτι
σαν κάτι να μην υπήρξε ποτέ εκεί
για μένα
καμία γνώση και αίσθηση
το όλο πράγμα
να σου είναι ξένο
υπερβολές αυτό είναι αδύνατον
κι όμως να κοίτα
όλοι μιλούν μία γλώσσα
κι ωστόσο όλοι
μπορούν και συνεννοούνται
ναι φυσικά, τι θες να
θέλω να πω
χωρίς καμία προεργασία ή γνώση
αυτό συμβαίνει απλώς
και είναι τόσο φυσικό
αν πέσεις στη θάλασσα
θα νιώσεις την άνωση
όμως σκέψου και τούτο
αν για μια στιγμή
λάμψει μέσα σου 
ένα κενό
ένα τόσο λαμπερό
κι απόλυτο κενό
τέτοιο που να εξουσιάζει
όλα τα εξωτερικά δεδομένα
και τις αναπαραστάσεις τους
σκέψου
πως συμβαίνει
ξαφνικά
παύει να υπάρχει η άνωση
και σαν μια πέτρα αφήνεσαι 
και βουλιάζεις βουλιάζεις
γιατί αλλιώς δεν γίνεται
σκέψου
πόσο παράλογη μπορει να γίνει
η γιορτή
πόσο αφόρητη
η σχόλη
πόσο ακατανόητη 
η χαρά
αγαπητέ μου νομίζω ότι αρχίζεις και 
όχι αλήθεια
η χαρά 
κι η γιορτή
θέλουνε άσκηση
όπως όλα
για κάποιον που γενήθηκε
τέλεια κι υποδειγματικά ξένος
αλλά πολεμάει
να υπάρξει για κάποιον λόγο
όπως το πρελούδιο του Σοπέν
που πολεμάει το έρεβος
και το λάθος
με το φως
και την αγάπη
να, άκου










Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...