φύγανε όλοι
όπως γίνεται πάντοτε
όπως γίνεται πάντοτε
δεν ήξερα
και δεν ξέρω
τι να πιστεύω
κατά πού να κάνω
όλη αυτή η αλητεία
που καμώνεται
να κρυφτώ
σε μια διαδρομή
που να μακραίνει
κι άλλο
και μετά όλο πιο πέρα
ως την άκρη του κόσμου
αν φτάσω
αυτή η σιωπή
θ' ακολουθεί
όπως όταν
σε ξένα μέρη
για πρώτη φορά
ξένος
με τα μάτια γεμάτα λήθη
άχρωμα και θαμπά
ένα γαλάζιο αναχώρησης
δεν έχει σημασία
πιο πριν πιο μετά
η φρεναπάτη του χρόνου
μετράς και ξαναμετράς
ώσπου
μια στιγμή
βαίνεις στο μετέωρο
κι ούτε σκοινί
ούτε κουπαστή
μόνο
ο ίλιγγος
του άδειου
το τίποτα που ρουφάει
την ουσία
το τίποτα
που μαυλίζει την κάθε αίσθηση
δεν έχω καθαρίσει
τους λογαριασμούς
θα χρωστάω
στον αιώνα
και δεν θα προφταίνω
να ξεχρεώνω
τις νέες και παλιές
οφειλές
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου