παφ

οι άνθρωποι
μικροί ή μεγάλοι
ζουν
τις μικρές ή μεγάλες
ζωές τους
είτε ως
άθροισμα στιγμών
όπως αρεσκόμεθα αν πιστεύουμε
είτε ως
κατακερματισμένα τεμάχια
αναξιοπαθούντων ημερών και νυχτών
είτε μάλλον
ως το χάος
που είναι το πραγματικό
του πραγματικού
κι ενώ νομίζεις
ότι κάτι κάνεις
να που πάλι
ανακατεύεις το ίδιο μαύρο ζουμί
κι ο αχνός του
θολώνει το περίγραμμα
σαν τις ψυχές
που ανεβαίνουν χοροπηδώντας το λόφο
όπως οι πολύχρωμες
φούσκες των παιδικών
παιχνιδιών
δεν έχει και μεγάλη διαφορά τελικά
θ' ανέβει
θα λάμψει για λίγο στο φως
και μ' ένα χαρούμενο παφ
θα διαλυθεί
στα σύννεφα