ξαγρυπνα

και κλείνεις τα μάτια
και ξανανοίγεις τα μάτια
κι ούτε το θαύμα έρχεται
ούτε η καταστροφή
κάνεις μια νέα συμφωνία
με τον θεό
πιστεύεις δεν πιστεύεις
και λύνεις τα σχοινιά
προχωρώντας πάλι
βήμα το βήμα
ακροποδητί
και στα ψαχτά
μια ευάλωτη ισορροπία
που σαν τα θαύματα
της τεχνολογίας
δεν σε ανατρέπει
όλως παραδόξως
κατά το άγνωστο
συνεχίζεις με ορμή
μόνον εσύ το ξέρεις
τρεκλίζοντας
για τους άλλους
μοιάζει με βήμα στέρεο
και σταθερό
αλλά πού να ΄ξεραν
όπως όλοι μας
δεν ξέρουμε
πόσα στον κόσμο βράδια
ξαγρυπνούν
στο μαξιλάρι τους
πάντα υποψιαζόμουν
ότι η αποκαθήλωση των στολισμών
είναι δυο φορές αβάσταχτη
για τους μεγάλους


κι αρχή καλός μας χρόνος με έναν εξαιρετικό νέο δίσκο του Michael Kiwanuka, που μας έσκασε εκεί ακριβώς, στη ρωγμή του χρόνου...