Κι είναι κάτι τέτοιες ώρες
που η μοναξιά με βαρύνει
και λέω το δίχως άλλο
να 'σουν εδώ
να κάνεις ετούτη τη νύχτα,
όπως και τη ζωή μου,
ένα πέρασμα
στην άλλη πλευρά
ένα κάτοπτρο
που να κοιτά
ίσια στο εγώ το βαθύ
και να μη φοβάται να δει
ότι φοβάται
και να πει
σε θέλω τόσο πολύ
που σπάω και λυγίζω
χρειάζομαι να σε κρατώ
για ν' ανέβω
για να μπορώ να τραγουδώ
και να χορεύω - ποιος εγώ -
τι αλλιώς η ζωή
είναι ούτε πόνος
ούτε χαρά
μόνο ένα τίποτα
ένα οριστικό βαθύ τίποτα
χωρίς να σ' έχω
εσένα
που σε κοιτώ
και κλείνω μέσα μου
κλειδώνω στο στήθος μου
την καρδιά
που πάλλεται ακανόνιστα
απ' τη δική σου μέθη
κλείνω τα μάτια μου
κι ονειρεύομαι
την επόμενη μέρα
μαζί
μόνο μαζί
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου