Είμαστε
σώματα
κύματα
υγρά απογεύματα
με το φως
που λιγοστεύει
στις γρίλιες
όχι για να μη βλέπουμε
αλλά
να μην ξεχνάμε
την έξαψη
το πρώτο άγγιγμα
το γλυκό βάσανο
την άγνωστη γεύση
στα χείλη αναδιφώντας
ξανά και ξανά
όχι γιατί
δεν ξέρουμε,
- κοίτα, αυτό το δέρμα
είναι και δικό μου
αυτό το αίμα
που 'χει στα χείλη μου στεγνώσει -
να θέλουμε
ξανά απ΄την αρχή
να 'ναι το άγγιγμα γλυκό
μετάληψη ψυχής
ψαύοντας
κάτω απ' το ρούχο
ένα ποτάμι ορμητικό
μια εικόνα αθανασίας
στιγμιαία
καθώς με την πλάτη γυρτά
τους χυμούς της φωτιάς
θα αρδεύεις
με τα μάτια κλειστά
την αλμύρα στο στόμα
ζωής και θανάτου
το ανάμεσα
στο μένος του έρωτα
με ζέση δοσμένη
κι εγώ
όλος
εσύ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου