Δίχως

Στάχυ

σκιά

βροχή

ψυχή

ευχή

μικρέ εαυτέ

περιπλανώμενη δίψα

τι δεν μπορείς να δεις

τι δεν μπορείς ν' αγγίξεις

να χαρείς

να γευτείς και να νιώσεις;

σαν τα χρώματα 

να μην είναι πια χρώματα

σαν η φωτιά να μην είναι

πια φωτιά

κράτα με σφιχτά λοιπόν

γιατί απόψε γλιστράω

και πέφτω στο τίποτα

όπως τότε που παιδί

ήταν μεγάλο βάσανο

αυτή η ρημάδα 

η κυβίστηση

που όλοι κατάφερναν

κι εσύ περίμενες 

τελευταίος

και τρομαγμένος

κράτα με λοιπόν

να μπορέσω

να κρατηθώ

είναι η αγάπη μου

μονοπάτι που γλιστρά

κράτα με

και να μ' αντέχεις

σαν μυστικό σου

και σαν πιστό σου φύλακα

να μ' έχεις

κράτα με 

να μάθω ξανά

να σηκώνομαι

και να βυθίζομαι

να ναυαγώ

στην αγκαλιά σου

και πάλι 

να έχω τη σθένος

να σε λατρεύω

ξανά και ξανά

δίχως