Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παιδια

 Για δες
ήμασταν παιδιά
ποιος να το λεγε
ροβολούσαμε στα μονοπάτια
τίποτα δεν έσκιαζε τον δρόμο μας
νεωσσοί αστόχαστοι
είναι να απορεί κανείς
αν υπήρξε ποτέ
αυτή η εποχή
ν' αναρωτιέται εάν
αυτό το σώμα
που αρχίζει και δεν πάει
ήταν κάποτε κατάφορτο
από τους άγουρους καρπούς
στέκομαι στη γέφυρα
όλα κάπως έχουν αλλάξει
ο χρόνος έχει μετατοπιστεί
αμετάκλητα
η κλίμακα δεν είναι η ίδια
το μάτι
δεν κάμπτεται πια 
τόσο εύκολα
στέκομαι στη γέφυρα
σαν να μην έχει πια
ούτε πίσω ούτε μπροστά
σαν να περίμενε πάντα
αυτή η στιγμή
να με χλευάσει
ποιος είσαι συ 
που επιστρέφεις
το τοπίο 
δεν σε αναγνωρίζει
δεν σε εμπεριέχει
ήσαν όλα
μία αντανάκλαση
και τώρα λάμπει στο σκληρό φως
η γυμνή αλήθεια των
τα κύτταρα ριγούν κάπως
από την ανάμνηση
αλλά δεσμεύονται 
από τον άφευκτο δρόμο
της εξέλιξης των επόμενων
που ήδη ετοιμάζονται 
ή ήσαν ήδη έτοιμοι
πριν καν το υποψιαστείς
παλιέ, ξεχασμένε διαβάτη

Στη νέα γέφυρα του Σπερχειού, που φαίνεται σαν να κατάπιε και να μεταστοιχείωσε εκείνη την στενή παλιά από τα γκρίζα χρόνια της κατοχής






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...