στο εξής

 Δεν έχω πια φωνή
δεν μπορώ  να τραγουδήσω

οι νότες σκαλώνουν

και βγαίνουν κάτι σκευρωμένες

προσπάθειες απεγνωσμένες

σαν τον πνιγμό που είναι βέβαιος

κι ωστόσο μάταια παλεύεις

ίσως οι αισθήσεις μία μία

να υποχωρούν

ώσπου στο τέλος

καμία αίσθηση

κι αν ήσουν

κι αν δεν ήσουν

ποια η διαφορά

όταν ο  κόσμος μέσα σου

λιγοστεύει

παύει πια να έχει σημασία

όταν η λέξη στερείται νοήματος

γιατί μα την αλήθεια

να ειπωθεί

χείμαρρος δίνη ωκεανός λέξεων

για το τίποτα

λες και καταλαβαίνει κανείς

ακούω την ηχώ της φωνής μου

υπόκωφα μέσα μου

και δεν αναγνωρίζω το παραμικρό

πήγαν όλα παραπέρα

δεν αγγίζω τίποτα

ίσως ο πόνος να είναι η μόνη δίοδος

ίσως η απουσία

η μόνη λογική πράξη

τώρα που δεν μπορώ πια αλλιώς

θα τραγουδώ για πουθενά και κανέναν

αυτό θα κάνω στο εξής