σαν στραβοπατημένα
παλιά υποδήματα
ποιος μπορεί να χαίρεται
ποιος άνετα να περιφέρεται
προς τη φθορά
γυναικεία κορμιά
εσείς που μόλις διασώζετε
κάτι απ' την αλλοτινή τη χάρη
πόσο όμορφα
διαγράφεται ένα χαμόγελο
με τις ρυτίδες του
πόση αίσθηση ζωντανή
διαχέεται
διασχίζοντας ξανά τα μονοπάτια
που ρημαγμένοι έρωτες
σμίλεψαν με τα χρόνια
αγαπώντας
τ' απομεινάρια
των αλλοτινών τόπων
που υπήνεμα υπήρξατε λιμάνια
και των σπιτιών τους γκρίζους τόνους
που μένουν αποτύπωμα ανεξίτηλο
για τις όμορφες μέρες
που αληθινά υπήρξανε
κι αληθινά ξεχάστηκαν
σαν την άμμο μες τις τσέπες
αποκαλόκαιρα που άλλοτε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου