ο δρόμος δεν είναι
αρκετά μακρύς
ο προορισμός
πεπερασμένος
κι αν ταξιδέψουμε
δεν θα 'χουμε πάει
βήμα παραπέρα
κι όμως
μετράμε πια
μέρα τη μέρα
όσο κι αν αποφεύγουμε
πίσω να κοιτάξουμε
όταν παιδιά
ευχάριστα ο δρόμος ξεμάκραινε
αφήνοντας πίσω
τις λευκές γραμμές
πού να το ξέραμε πως
εκείνες οι μέρες
τις λες ανέμελες
θα έρχονταν πάλι
στη στροφή του δρόμου
να σε βρούνε ξανά
μόνο που τώρα
είσαι εσύ αυτός
που τρέχει
να προφτάσει
δεν ξεμακραίνουν οι γραμμές
εσύ ξεμακραίνεις
κι αυτό που κυνηγάς
όλο και πιο άπιαστο
όλο και πιο ασαφές
δεν μας τα 'πανε καλά
οι παλιοί γνώστες
ή μήπως τάχα
εμείς νομίζαμε πως ξέρανε
κανείς δεν γνώριζε
κανείς
ήτανε όλα απ' την αρχή
ένας γρίφος
και μήτε ανάπαυση
μηδέ γνώση
μόνο
μια ευθύνη
που κουβαλά αδυσώπητα
το κάθε αμφίβολο εγώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου