Ex Post

Reflect on me with your liquid eyes swallow me through and leave me in ruins only to restore again my anxious soul relief me from the darkness the early nights that pass me by while you re not coming it's just a night it's just a life a thoughtful mind keep me in safe and delirious confronting myself this enormous willingness to stay to occupy the room doors opening my heart's screaming crambling on the floor we ll find ourselves laughing at the face of fate one day

Κι είναι κάτι τέτοιες ώρες που η μοναξιά με βαρύνει και λέω το δίχως άλλο να 'σουν εδώ να κάνεις ετούτη τη νύχτα, όπως και τη ζωή μου, ένα πέρασμα στην άλλη πλευρά ένα κάτοπτρο που να κοιτά  ίσια στο εγώ το βαθύ και να μη φοβάται να δει ότι φοβάται και να πει σε θέλω τόσο πολύ που σπάω και λυγίζω χρειάζομαι να σε κρατώ για ν' ανέβω  για να μπορώ να τραγουδώ και να χορεύω - ποιος εγώ -  τι αλλιώς η ζωή  είναι ούτε πόνος ούτε χαρά μόνο ένα τίποτα ένα οριστικό βαθύ τίποτα χωρίς να σ' έχω εσένα που σε κοιτώ και κλείνω μέσα μου κλειδώνω στο στήθος μου την καρδιά που πάλλεται ακανόνιστα απ' τη δική σου μέθη κλείνω τα μάτια μου κι ονειρεύομαι την επόμενη μέρα μαζί μόνο μαζί

Στάχυ σκιά βροχή ψυχή ευχή μικρέ εαυτέ περιπλανώμενη δίψα τι δεν μπορείς να δεις τι δεν μπορείς ν' αγγίξεις να χαρείς να γευτείς και να νιώσεις; σαν τα χρώματα  να μην είναι πια χρώματα σαν η φωτιά να μην είναι πια φωτιά κράτα με σφιχτά λοιπόν γιατί απόψε γλιστράω και πέφτω στο τίποτα όπως τότε που παιδί ήταν μεγάλο βάσανο αυτή η ρημάδα  η κυβίστηση που όλοι κατάφερναν κι εσύ περίμενες  τελευταίος και τρομαγμένος κράτα με λοιπόν να μπορέσω να κρατηθώ είναι η αγάπη μου μονοπάτι που γλιστρά κράτα με και να μ' αντέχεις σαν μυστικό σου και σαν πιστό σου φύλακα να μ' έχεις κράτα με  να μάθω ξανά να σηκώνομαι και να βυθίζομαι να ναυαγώ στην αγκαλιά σου και πάλι  να έχω τη σθένος να σε λατρεύω ξανά και ξανά δίχως 

Είμαστε μικροί σαν το καλοκαίρι δυο σταγόνες στο κορμί της νύχτας μικρές υποσχέσεις σου 'χα πει ότι  θα προσπαθήσω να κρατήσει πιο πολύ αυτό το καλοκαίρι και κρυφά απ' όλους φύλαξα ένα κομμάτι ουρανό και κοιμήθηκα έπειτα στην αγκαλιά σου κι είδα ότι σε κρατούσα, λέει, σφιχτά και τα δάκρυα θάμπωναν τα μάτια κι ύστερα γύρισα το πρόσωπο και με κοιτούσες κάπως χωρίς το γέλιο σου να με καθησυχάζει  - εγώ είμαι εδώ όλα καλά σ' αγαπώ - κι έπειτα αλλού έτρεχα μόνος και δεν υπήρχε τίποτα όλα είχαν ξεμακρύνει η ερημιά του κόσμου με κυνηγούσε σαν Ερινύα το κορμί μου δεν ένοιωθε μήτε κρύο μήτε πόνο και σηκώνομαι, θεέ μου, ιδρωμένος και μισός και η ώρα ν' αργεί τέσσερις το πρωί μέχρι να μιλήσουμε να πούμε: θα είμαι εδώ θα σε δω και σήμερα και δε θα σε χορταίνω με το βλέμμα με το σώμα αλλά θα σ'  ακολουθώ συνέχεια ψυχή μου μη χαθώ αλλιώς

Είμαστε σώματα κύματα  υγρά απογεύματα με το φως που λιγοστεύει στις γρίλιες  όχι για να μη βλέπουμε αλλά να μην ξεχνάμε την έξαψη το πρώτο άγγιγμα το γλυκό βάσανο την άγνωστη γεύση στα χείλη αναδιφώντας ξανά και ξανά όχι γιατί  δεν ξέρουμε,   - κοίτα, αυτό το δέρμα είναι και δικό μου αυτό το αίμα που 'χει στα χείλη μου στεγνώσει -  να θέλουμε  ξανά απ΄την αρχή  να 'ναι το άγγιγμα γλυκό μετάληψη ψυχής ψαύοντας  κάτω απ' το ρούχο ένα ποτάμι ορμητικό μια εικόνα αθανασίας στιγμιαία καθώς με την πλάτη γυρτά τους χυμούς της φωτιάς θα αρδεύεις με τα μάτια κλειστά την αλμύρα στο στόμα ζωής και θανάτου το ανάμεσα στο μένος του έρωτα  με ζέση δοσμένη κι εγώ όλος εσύ