Τωρα

Δεν έβγαινε στη βεράντα

πλησίαζε ο καιρός

το ήξερε

ότι δεν θα είναι

για πάντα

κι ωστόσο

είχε ήδη

προσαρμόσει την όραση

ώστε να καλύπτει

μόνο το εγγύς

για τ' άλλα

κάποια άλλη φορά

τουτέστιν ποτέ

ματαίως προσπαθούσαν

και με μαγγανείες διάφορες

και με προσφορές

να του αποσπάσουν ένα βλέμμα

που να εφάπτεται του ορίζοντα

δεν είχε πια θάλασσες

λιμάνια και τσιμινιέρες

στα Λιπάσματα

τώρα κουκουλιαζότανε

στο στενό τριάρι

του Αγίου

σμικρυνόμενος 

σε μία κυτταρική δομή

καμιά φορά μόνο

στην ταράτσα

απλωμένα ρούχα και φωνές

στη λαϊκή

ξέφευγε καμιά ματιά

προς την Ελευσίνα

ή τον Λυκαβηττό

όπου ανέβαινε έφηβος

με τα πόδια

και τη σκέψη

σε ένα άγνωστο μέλλον

τώρα υπερίσχυε

το απαιτητικό παρόν

τώρα ήταν όλα

για μετά

δεν ήξερε τίποτα