"Ένδον σκάπτε, ένδον η πηγή του αγαθού και αιεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτης"
(Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, Ζ,59)
είναι κάτι λέξεις
που όλο μου διαφεύγουν
που όλο μου διαφεύγουν
και μου ξεμένουν
κάτι υπολειπόμενα νοήματα
ίσως δεν είναι καν λέξεις
κάτι αχ και άσθματα
κάτι αναστεναγμοί
ασυντόνιστα φωνήεντα
το μωρό
το παιδί
το κλάμα
ο άηχος πόνος
η έκπληξη της απουσίας
το άλμα στο κενό
το άλμα προς τα μέσα
ξέρεις πώς είναι
να βυθίζεσαι μέσα σου
είναι η ασφυξία
ο συριγμός της αγωνίας
η απροσδιόριστη ανησυχία τα βράδια
η αναμονή για το πρώτο φως
δεν έχω καταλάβει πολλά
ντύνομαι το κέλυφός μου
και ψελλίζω κάτι παρενθέσεις
κάτι άηχα
κι αλλάζω πλευρό
μήπως και σωπάσουν μέσα μου
αυτές οι ενοχλητικές παραινέσεις
οι σιωπές δεν με τρομάζουν
μου είναι γνώριμη
η ασφάλειά τους
πες μου
κάτι χωρίς λέξεις
αν μπορείς
ίσως να βρω τότε
αν υπάρχει νόημα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου