Χωρίς να το θέλω
- ή ίσως να είναι αυτό ακριβώς που πάντα ήθελα-
- ή ίσως να είναι αυτό ακριβώς που πάντα ήθελα-
βρίσκω
ένα κομμάτι σου εδώ
μια χειρονομία εκεί
σχήμα χειλιών
μια μικρή ελιά
την όμορφη ρυτίδα
του χαμόγελου
ποτέ δεν θα μπορέσω όμως
να σ' έχω ολόκληρη
εκπλήσσομαι διαρκώς
σαγηνεύομαι και φρίττω
πώς γίνεται
να μην μπορέσω ποτέ να σε βάλω
σε ένα σχήμα
μια μορφή
και να σε χωρέσω
αλλίμονο
πάνω που πάω να δώσω μια μορφή
κι όλο μου διαφεύγεις
σαν φωτεινή ωραία ανάμνηση
που γίνεται σκιά
κι όσο μακραίνει
τόσο πιο έντονα
με διασχίζει
σαν δρόμος γνώριμος
κι ωστόσο ξεχασμένος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου