φορώντας την παλιά του
ταλαιπωρημένη καπαρντίνα
επάνω στην ακόμα πιο ταλαιπωρημένη
βέσπα του
με τα αιωνίως στραβά γυαλιά του
και με ακουστικά
υπό τους ήχους του άρχοντα Dvořák
έκανε όμως πρώτα
μια στάση στη Βικτώρια
κι άλλη μια Αχαρνών και Σουρμελή
ήθελε να πει δυο λόγια
σε κάτι ρεμπεσκέδες
παλιούς μαθητές του
που μόλις άρχιζαν να νιώθουν
την αδυσώπητη ομορφιά
της μουσικής
πριν το αχνό πίσω φανάρι
σβήσει αργά και σταθερά
πέρα στο βάθος της γραμμής
Όποιος κι αν είσαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ
Ελένη