Οριστικά

Φύσηξε ο λεβάντες και τα σύννεφα διαλύθηκαν*

στο σπίτι ετοιμαζόταν το τραπέζι

όλοι πήραν τις θέσεις τους

η γάτα γουργούριζε γύρω

ήταν μία Κυριακή

όπως όλες

το πρωί πέρασα από τον Αη Δημήτρη

το σκηνικό στήνονταν για μία βάφτιση

ελάτε να παίξουμε τους ρόλους μας

να εγώ θα βάζω τα καλά μου

από δω και πέρα

ποτέ δεν ξέρεις

περιμένοντας αυτή τη στιγμή

έξω απ' την παρένθεση

περπάτησα τη γνωστή διαδρομή

σταμάτησα στα μισά για καφέ

πρόσχημα ήταν

η κύστη πίεζε

πρέπει πια να φροντίζουμε περισσότερο

πρέπει πια να φροντίζουμε λιγότερα

ξέρουμε τώρα

όχι άλλες άσκοπες περιπλανήσεις

όχι σκοτεινές αποστάσεις

επιστροφή

το φθινόπωρο είναι επιστροφή

να μικραίνουν οι μέρες

να ξεκουράζονται οι σκέψεις

να ξεχνιούνται οι ανησυχίες

την ώρα που πλαγιάζουμε

το μικρό απόγευμα

με τον λύχνο των πρώτων φώτων

μια αγκαλιά ο χρόνος

πριν πετάξουμε οριστικά

* Carlos Fuentes (2007), Κονστάντσια και Άλλες Ιστορίες για Παρθένους, Εκδόσεις Άγρα