Αυτόπτες
εξ ορισμού αναξιόπιστοι
ούτε καν φαντάζεσαι
την εκδοχή μου
ούτε που με ξέρεις
τι κι αν
με τα νύχια ξύνω
αυτή την επιφάνεια
ένα θαμπωμένο πλεξιγκλας
έβλεπα όνειρα
με τη σουρτνίνα
της επιλεκτικής μνήμης
σε κοινή θέα
αυτόπτες
εξαπατημένοι
συνηθισμένοι
αφήνω μια μαρτυρία
κάθε τόσο
όχι επειδή
έχω κάτι σπουδαίο
αυτά πρέπει να ειπωθούν
άλλα
να υποτεθούν
άλλα
να αποσιωπηθούν
και ξαφνικά
να σε χτυπά αυτή η γνώση
πόσος καιρός έχει περάσει
πόσος θα περάσει
κι ό,τι περισώθηκε
ίσως να γίνει
μια στιγμιαία αντανάκλαση
ένας αντικατοπτρισμός
κάποιου μακρινού
καλοκαιριάτικου μεσημεριού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου