Ex Post

 αν ήμουν έτοιμος θα έλεγα εντάξει παιδιά διανύσαμε μία απόσταση φτάσαμε ως εδώ καλά ήταν  τώρα ποιος ενδιαφέρεται  ούτως ή άλλως ας βυθιστούμε με την καρδιά γεμάτη όμως δεν είμαι ' ούτε έχω φτάσει κάπου ούτε και φαίνεται ένα φως μακάριοι όσοι διάγουν ευχαριστημένοι και με ικανοποίηση πληρότητα για ζωή διάθεση για ζωή για το πιο πέρα άντε να δούμε και αύριο και την επόμενη μέρα και την επόμενη κι έτσι αχρηστεύεται  κάθε εφεδρεία κάθε περαιτέρω διάθεση μια στη δουλειά δρόμος και σπίτι ίδια διαδρομή φανάρι σταμάτα ξεκίνα η τρέλα του καθενός που γίνεται το κανονικό  όλων ως πότε κι ως πού και με ποιο διάφορο καλημέρα, μάσκα ωράριο εργασίας ωράριο ανάπαυσης ωράριο στον στίβο στο διαδίκτυο ένα και το αυτό να ξεφεύγαμε λέει έστω για λίγο απ' το κανονικό για λίγο ή μονιμότερα το κατακερματισμένο πεδίο η διαφορά να είναι  εκκωφαντική μια μαθητεία  που δεν οδηγεί σ' ενηλικίωση ένας ήλιος που δεν ζεσταίνει μια θάλασσα που δυσωδεί κι ένα ρήμα άρρητο και άγνωστο π...

 κανένα νέο τίποτα καινούριο' έρχονται και φεύγουν σχεδόν κανονικά με μια περιοδικότητα μέρες καλές' μέρες αδιάφορες τα βήματα αραιώνουν τα λόγια λιγοστεύουν δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό που συσσωρεύεται τα στόματα παίρνουν μία μόνιμη πια καμπύλη' προς τη λύπη τόσο που πια συνηθίζεται κι αυτό  το πράγμα όπως όλα δρόσισε πια τώρα θα σκεπάζουνται τα βράδια δεν θα είναι γυμνά τα σώματα σαν να παραδέρνουνται σ' ένα βαθύ μαύρο πέλαγο η γάτα επίμονα' θα κουλουριάζεται στα πόδια τους μα θα βαραίνουνται να τη χαϊδολογήσουν θα λένε στον άλλον να κρατά απόσταση ακόμα κι αυτό των έγινε δεύτερη φύση ας φυσούσε ας λυσσομανούσε να βγαίναν όλοι  στα μπαλκόνια όπως τότε με τις λαμπάδες ν ανοίξουνε το στήθος και να δέρνει να δέρνει μια βροχή να μαστιγώνει  ένας ξερός βοριάς μαζεύοντας βιαστικα τις πετσέτες απ΄ τα βότσαλα μετά όλα ασάλευτα κάποια πλοία φορτηγά θα τραβούν τη γραμμή του ορίζοντα σελιδοδείχτες θα ξεχαστούν μέσα σε βιβλία αδιάβαστα και δεν θα έχεις ν' αναμασάς παρά θ...

γιατί πριν φτάσω  θέλω να γυρίσω γιατί χάνω τον δρόμο προτού καν ξεκινήσω είναι κατάρα στη νηνεμία μέσα αντάρα τι κοπετός τι θρήνος θαρρώ πως μοιάζω σαν ξεχασμένος αρλεκίνος κλεισμένος μέσα σε κουτί και ποιος και τι θα πει γιατί δεν κάνει στάση το μυαλό μου κι όλο γυρεύω  και όλο βρίσκω τον διάολό μου μαζί με άλλα απολεσθέντα και  προσεχώς διασωθέντα γιατί δεν κάνω μήτε τον σταυρό μου ούτε και βρίσκω  τον γιατρό μου είναι ανίατη μανία αυτή η ατέλειωτη ειρωνεία Επιλογή της μεγάλης μου κόρης για μένα. Κάτι θα ξέρει 

πάρε με σπίτι φέρε με σπίτι κουράστηκα πια από την άσκοπη παραφορά κάθε βράδυ στοιχειώνοντας   τα ίδια επαναλαμβανόμενα  λάθη επί λαθών μόνο εσύ εσύ που δεν λαθεύεις στοχεύεις και φτάνεις με μία απλή κίνηση στο κέντρο μου αποκαλύπτοντας ο,τι πιο απλό αλλά και μύχιο μεταμορφώνομαι στο σκοτεινό σου περίγραμμα αφήνοντας βαθιά ίχνη δεν έχω άλλη ευκαιρία να καταργώ  τον χρόνο που διέλαθε τον χρόνο που χάθηκε ό,τι απέμεινε από μένα είναι στα χέρια σου αναπλάθεται δημιουργείται εκ νέου εσύ η πρώτη ζωτική ύλη η μοναδική ευκαιρία απόδρασης στην ασφαλή θάλασσα της αλήθειας φέρε με σπίτι θα σ' αγαπώ όπως θα σβήνουν βιαστικά τα τελευταία σκιρτήματα του καλοκαιριού σμίγοντας θα νιώσω πάλι ότι σώθηκα την τελευταία στιγμή πριν η σκόνη των χαμένων άστρων σκορπιστεί στο μαύρο παγωμένο αίμα  του ποτέ Στα χνάρια του Fela Kuti, των Africa Bambaataa, του Manu Dibango και τόσων άλλων σπουδαίων μαύρων μουσικών, Πληθωρισμός ρυθμών, ήχων, χρωμάτων, χορού....Mama Africa! 0