Στρέφω, κοιτώ
και προχωρώ
τώρα
σφιχτά κρατώντας
μίας αυγής
το μυστικό
Στην άκρη το κύμα
που περπάτησες
έγνεθα
αχτίδα αχτίδα
μιαν ολοπόρφυρη
Κυριακάτικη
καλημέρα
καθώς τα πλοία
αργά
περνούσαν
σαν η στιγμή
μετέωρη
στον ορίζοντα
δε ζύγιζε
το χρόνο
παρά
τους χτύπους
βαθιά μέσα στη φλέβα
στα χέρια που 'μειναν
πλεγμένα
κατάρτια
σώματα
ψυχές, αρμοί
κι ανάσες
τα ξάγρυπνα άστρα
που είδα
στα μάτια σου
γλυκά στον ύπνο
να προσπέφτουν
(Αντί ευχών, λοιπόν... I can hear the birds, I can see them fly, I can see the sky...)
και προχωρώ
τώρα
σφιχτά κρατώντας
μίας αυγής
το μυστικό
Στην άκρη το κύμα
που περπάτησες
έγνεθα
αχτίδα αχτίδα
μιαν ολοπόρφυρη
Κυριακάτικη
καλημέρα
καθώς τα πλοία
αργά
περνούσαν
σαν η στιγμή
μετέωρη
στον ορίζοντα
δε ζύγιζε
το χρόνο
παρά
τους χτύπους
βαθιά μέσα στη φλέβα
στα χέρια που 'μειναν
πλεγμένα
κατάρτια
σώματα
ψυχές, αρμοί
κι ανάσες
τα ξάγρυπνα άστρα
που είδα
στα μάτια σου
γλυκά στον ύπνο
να προσπέφτουν
(Αντί ευχών, λοιπόν... I can hear the birds, I can see them fly, I can see the sky...)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου