Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Περιήγηση στην πόλη: Κοίλη Οδός

Σήμερα, μια μάλλον όχι ιδιαίτερα γνωστή διαδρομή στον χρόνο.  Ανάμεσα στους λόφους Μουσών και Νυμφών η αρχαία "Κοίλη Οδός" αποτελούσε έναν εμπορικό δρόμο ασφαλούς τροφοδοσίας της Αθήνας, που ένωνε την Ακρόπολη με το λιμάνι του Πειραιά μέσω των Μακρών Τειχών.

Από την αρχαία πέτρινη οδό σώζονται τμήματα, στα οποία μάλιστα διακρίνονται τα
 εγχάρακτα αυλάκια - εν είδει τροχιόδρομων -  για την ασφαλή μετακίνηση των εμπορικών αμαξών. Μάλιστα, σε ορισμένα σημεία - διασταυρώσεις υπάρχουν εγχάρακτα τα λεγόμενα "ψαλίδια", για την ασφαλή αλλαγή κατεύθυνσης των αμαξιδίων!

Σώζονται επίσης, τμήματα από λαξευτά στα βράχια καταστήματα. Διακρίνονται δε, προθήκες για την τοποθέτηση των εμπορευμάτων!  Τέλος, όπως φαίνεται από την ανασκαφή, εκατέρωθεν της οδού υπάρχουν και ταφικά μνημεία.

Η πρόσβαση είναι εύκολη.  Ξεκινάμε παραπλεύρως του θεάτρου Δώρας Στράτου και ανεβαίνουμε τη χαράδρα για 20 περίπου λεπτά. Στο τέλος της διαδρομής φτάνουμε στο ύψος  της Πνύκας. Εάν από εκεί λοξοδρομήσουμε αριστερά και αρχίσουμε την κατάβαση προς τα Πετράλωνα, θα συναντήσουμε λίγο πιο κάτω και τα σπαράγματα του αρχαίου δήμου της Μελίτης. Προς το τέλος της διαδρομής οι παπαρούνες θριαμβεύουν, λίγα μέτρα από τα ταπεινά προσφυγικά.

Ας απολαύσουμε, λοιπόν, ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο.











Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...