Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλόννησος Μέρος ΙΙ: Πατητήρι, Βότση, Μαρπούντα, Μεγάλος Μουρτιάς, Μικρός Μουρτιάς

Κατ' αρχάς και άμα τη αφίξει, μπανάκι σε έναν υπέροχο prive κολπίσκο κάτω από την Κατασκήνωση (Ελληνιστί "Camping"- προφέρεται με -νγκ στο τέλος). Δεν φαίνεται καλά στη φωτό - ειρήσθω εν παρόδω είναι όλες τραβηγμένες με ξυπνιοτηλέφωνο - αλλά τα βράχια στο τελείωμά τους προς τη θάλασσα φαίνονται σαν κυκλώπιοι λίθοι που σηματοδοτούν κάτι σαν πέρασμα προς "νεώσοικο", μικρό δηλαδή προστατευμένο χώρο για τη φύλαξη και συντήρηση τριήρων ή μικρών εμπορικών "ολκάδων" 
 
Πανοραμική άποψη από το λιμανάκι στο γραφικό ψαροχώρι "Βότση".  Θυμίζει κάτι από Αβλέμονα στα Κύθηρα ή είναι ιδέα μου;
 
 Ο μερακλής ψαράς...
 Μαρπούντα beach ή μήπως θα έπρεπε να πω Spaghetti beach; Υπό πλήρη Ιταλική κατοχή και με  Ιταλική μουσική διαρκώς, θες δε θες.
 "Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων..." 
Μεγάλος Μουρτιάς, ήπια οικογενειακή κατάσταση, διάφανα πεντακάθαρα νερά 
 
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα...
 
 Πρώτα τα λάλον ύδωρ της ζωής...
 ...και μετά μια παγωμένη, παρακαλώ
 Πρόσω...
 Μικρός Μουρτιάς άνωθεν και μετά από λίγη πεζοπορία...
 Ιδιωτική παραλία και χαλαρά στο καϊκι. Τί έγινε, μάστορα, πιάσαμε τίποτα σήμερα;
 Η διαφάνεια στην κυριολεξία
 Άμα λάχει, εμείς οι βλάχοι...
 Το "σπίτι" στο Πατητήρι. Και χαλάκι εισόδου διαθέτουμε, αλλά;


Home, sweet home, τη μπουγάδα μου απλώνω και για βόλτα το γκαζώνω...
 
 Η κατασκήνωση - όντως, Rock κατάσταση. Απίθανη και πολλή σκιά, ωστόσο, άπνοια και ΠΟΛΛΗ ζέστη ΚΑΙ το βράδυ
 
to be συνεχίζεται...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...