Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Concierge

οι νεκροί καγχάζουν
γνωστό αυτό
χωρίς καμία μνησικακία
αναπαυμένοι στη μακάρια
ακινησία των
ο θυρωρός
κάθεται στο γραφειάκι
και επιβλέπει
την είσοδο και την έξοδο
προσμετρά τις διαθέσεις των ενοίκων
από τον ήχο των βημάτων τους
απ' το παίξιμο των κλειδιών
στα χέρια
ορά διαρκώς
αυτή είναι η αποστολή του
και την εκτελεί
μ' αξιοθαύμαστη επιμέλεια
και τάξη
κυρίως αυτό
η τάξη πρέπει να τηρείται
τα εισερχόμενα στα εισερχόμενα
και τα άλλα στην άλλη θυρίδα
καταμετρά του καθενός
τις εισροές και εκροές
δοσιμετρητής
της λίγης χαράς
και των ισόποσων δακρύων
όταν όλοι θα έχουν πια
τακτοποιηθεί
κι ένα ένα
τα φώτα θα σβήνουν
τα ρολλά θα κατεβαίνουν
αφού κλειδώσει
ήσυχα και προβλέψιμα
θα κατευθυνθεί κι αυτός
στο μικρό υπόγειο διαμέρισμα
για να λάβει
την πρέπουσα ανάπαυση
εις την μακαρία ζωή
ένθα απέδρα
ό,τι συνέρρεε
καθ' εκάστην


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

ειμαι

είμαι μ' αυτούς που το μπαλκόνι τους βλέπει στον ακάλυπτο με τους χλιαρούς μπανάλ και γλυκανάλ στίχους μ' αυτούς που δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά με όσους ξεχνιούνται και δεν ξεχνούν με τα υπολείμματα  των γιορτινών συνάξεων και το χλιαρό φως του αποκαλόκαιρου με όλα όσα εγκλωβίζονται σ 'ενα μεσαίο φάσμα κι ούτε θα ψηλώσουν ποτέ\ ούτε και θα χαθούν στα χαμηλά μόνο θα περιφέρονται εκεί στη χώρα του ενδιάμεσου με δίχως λόγια δίχως θάματα δίχως άξια λόγου τ' αγαπώ αυτά τα διαπιστευτήρια του ολίγου που η μετριότης των γεμίζει κενά αιώνων σαν τη λάσπη που συγκρατεί τους προπετείς ογκόλιθους και λίγο αν λείψει απ' τους αρμούς σωριάζονται όμορφα όλα του κόσμου τα σπουδαία  

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα