Ex Post

Θέλεις λοιπόν να ξέρεις; Θέλεις στ' αλήθεια να ξέρεις;  Να σήμερα σηκώθηκα με την επιθυμία  να ρυπάνω τις πρασιές των πλουσίων με τα άσπρα γαμημένα Tesla τους τις άσπρες φόρμες τους τα άσπρα χαμόγελα τις άσπρες ήσυχες συνειδήσεις αφού έχουν πετάξει τα σκατά τους στις αυλές μας αυτά λοιπόν τα χέζω όλα τα χέζω που θα λεγε κι ο κύριος Ντίνος όχι ότι έχει και σημασία αλλά να έτσι λίγο να ξαλαφρώσω να ξεφύγω  από το λάθος τον λάθος υπολογισμό τη λάθος μέθοδο το λάθος αποτέλεσμα την κακή βαθμολογία όλα επιστρέφονται κι εγώ λοιπόν σας επιστρέφω το ρυπαρό μου μέσα την ανορθογραφία μου τ άντερά μου γυρίζοντας το μέσα έξω γρυλίζοντας σαν γουρούνι γουρούνια και πάλι καλά και πάλι καλά να λέμε τι άλλο βλέπω; το καλό δεν το βλέπω το καλό εξαφανίζεται το καλό συνθλίβεται κάτω από  τόνους  μεγατόνους γιγατόνους  τερατόνους πώς έτσι, πώς αλλιώς, πώς αλλιώτικα τι να λέμε τι να λέμε τώρα φινίρε φινίτο επόμενος γύρος επόμενη σκηνή επόμενος κόσμος δεν μπόρεσα δεν χώρεσα προσπά...

ταξίδευαν μέσα από αντηχήσεις σπασμένων γυαλιών επιφάνειες που χάσκουν αποδομημένες υλικά σε αποσύνθεση παράθυρα κούφια σαν άδεια μνήματα σαν μάρμαρα άτακτα εριμμένα στο αδυσώπητο φως αυτά τα βαγόνια επιμένουν να στέκουν παράμερα κουρασμένα τα προσπερνάμε ανύποπτοι ανίδεοι για το σθένος της φθοράς την ένταση της ακινησίας την αγωνία ώρα την ώρα θα είμαι εδώ θα παραμένω εσύ επίμονα θα περνάς θ' ανοιγοκλείνεις τα μάτια και θα θυμάσαι άλλα μέρη εφηβικές φωνές και παιγνίδια  ερωτικές αγωνίες άλλες μέρες θα θυμάσαι και θα ζεις εδώ κι εκεί σ ένα μετέωρο ίσως να λες κάτι είναι κι αυτό νέοι κι ανύποπτοι  ταξίδευαν ας μη χαράξει πες μου θυμάσαι τις προσευχές που λέγαμε μικροί στο εικονοστάσι με τη μάνα πες μου θυμάσαι τη σιωπηλή αγάπη την αγάπη που αρνείται που κρύβεται που αρκείται  στο μην στο λίγο στο κρυφό καμάρι νέοι κι αγέραστοι ταξίδευαν