Ex Post

Φύσηξε ο λεβάντες και τα σύννεφα διαλύθηκαν * στο σπίτι ετοιμαζόταν το τραπέζι όλοι πήραν τις θέσεις τους η γάτα γουργούριζε γύρω ήταν μία Κυριακή όπως όλες το πρωί πέρασα από τον Αη Δημήτρη το σκηνικό στήνονταν για μία βάφτιση ελάτε να παίξουμε τους ρόλους μας να εγώ θα βάζω τα καλά μου από δω και πέρα ποτέ δεν ξέρεις περιμένοντας αυτή τη στιγμή έξω απ' την παρένθεση περπάτησα τη γνωστή διαδρομή σταμάτησα στα μισά για καφέ πρόσχημα ήταν η κύστη πίεζε πρέπει πια να φροντίζουμε περισσότερο πρέπει πια να φροντίζουμε λιγότερα ξέρουμε τώρα όχι άλλες άσκοπες περιπλανήσεις όχι σκοτεινές αποστάσεις επιστροφή το φθινόπωρο είναι επιστροφή να μικραίνουν οι μέρες να ξεκουράζονται οι σκέψεις να ξεχνιούνται οι ανησυχίες την ώρα που πλαγιάζουμε το μικρό απόγευμα με τον λύχνο των πρώτων φώτων μια αγκαλιά ο χρόνος πριν πετάξουμε οριστικά * Carlos Fuentes (2007),  Κονστάντσια και Άλλες Ιστορίες για Παρθένους, Εκδόσεις   Άγρα

 Δεν ξέρεις τίποτα μία απ' τα ίδια που λένε κάποια μέρα θα ανασυνταχτούμε αν έχουμε δυνάμεις θα κοιταχτούμε αν μπορούμε να δούμε θα αποτιμήσουμε αν θυμόμαστε να μετράμε εν τω μεταξύ έχε θαυμασμό θυμήσου με δέος και πίστη σε κάτι ιερό αυτό που σε ξεπερνά για όσους κατάφεραν να υπερβούν αυτό το μέτρο νιώσε μέσα σου αν μπορείς κάτι απ' αυτή  την υπέρβαση εσύ αναμοχλεύεις στα ρηχά κάποιοι με μιας κατοίκησαν στο άχρονο χρέος σου να μνηνονεύεις τους ήρωες επαναστάτες και ποιητές μιας και δεν μπορείς κάτι καλύτερο κάμε τουλάχιστον αυτό

Το πιο θλιμμένο κορίτσι θέλω να σου πω ότι όλα είναι εντάξει αλλά δεν ξέρω πια να μεταφράζω τις σιωπές σκάβω στο σώμα μου ορύγματα για να καλύπτομαι και ανοίγει μέσα ένα έρεβος που με τυλίγει εκκωφαντικά δεν θέλω να σε πάρω εκεί κάτω θα περιμένω ν' ανακαλύψω τις πηγές που ίσως και να μην υπήρξαν ποτέ ως τόσο δεν θέλω να κουβαλάς τόσο θλίψη ίσως και να λαθεύω ίσως όλα να γυρίζουν  γύρω από το ίδιο πρωταρχικό λάθος ίσως πάλι και να μην υπάρχει καιρός ποιος ξέρει ποιος γνώρισε ποτέ θα κοιτάξω πάλι μέσα σου μήπως βρω τις απαρχές μήπως έστω ένα μικρό επικίνδυνο πέρασμα έστω ένα μικρό φωτάκι στο βάθος απ' αυτά που παρηγορούνε τα τρομαγμένα απ' το μισοϋπνι παιδιά