ξεχνας

ο σεισμογράφος, λέει,

του καιρού του και τέτοια

μπούρδες

μην τα ακούτε

την πάρτη μας κοιτάζουμε

ίσως πιο πολύ

απ' τον καθένα

με μια αυταρέσκεια αρρωστημένη

πόσο πολύ "εγώ"

μέσα σε κάθε υποτιθέμενο "εμείς"

κι όμως

κάποιες φορές

απαλλαγμένος απ' το υστερόβουλο περίγραμμα

νιώθω ένα δάγκωμα 

που πονά σαν αλήθεια

κι αναρωτιέσαι και παραμιλάς

μικρέ δυνάστη 

και λες

γιατί η αλήθεια

να είναι πόνος και οδύνη

και μετά ξεχνάς

που να με πάρει ο διάολος