Οι καρδιές καίγονται
στενάζουν
γίνονται κουρέλια
τεμαχίζονται
ποδοπατιούνται
χάνουν τον ρυθμό
τον ξαναβρίσκουνε
ρετάρουν
και παίρνουν μπρος
αγκομαχώντας
ξεφυσώντας μαύρο καπνό
φωνάζουν και δεν ακούς
ψιθυρίζουν
και λες δεν υπάρχουνε
δεν αγαπούν
ούτε μισούν
τι βλακείες....
μόνο
τρέχουνε, τρέχουνε, τρέχουνε
ιδρώνοντας
σφυροκοπώντας
δεν αναλογίζονται
δεν επιθυμούν
δεν νοσταλγούν
τι χαζομάρες...
μόνο σκίζονται
κομματιάζονται
γίνονται μαύρα πατσαβούρια
στο οδόστρωμα
χιλιοπατημένα
κάνουν υπομονή
ευσυνείδητα
με ανέχονται
σε ανέχονται
δεν θορυβούν
παίζουν κρυφό παιχνίδι
καραδοκούν
καταπίνοντας
προσβολές, χίμαιρες. εξορίες
ώσπου
κάποια στιγμή
δίνουνε μία
κι αποδράνε
κι εμείς εκει
έκπληκτοι που....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου