Ex Post

Άστεγοι κρυμμένοι στα λεκτικά μας χαρτόκουτα βεβαρυμένοι από υποσχέσεις και ψέμματα ένας αλλόκοτος άνεμος ούτε ψυχρός ούτε θερμός η άνοιξη δεν πηγαίνει πουθενά ας γυρίσουμε πίσω πίσω ολοταχώς αυτός ο δρόμος δεν βγάζει πουθενά θα φοβηθώ θα φοβηθείς κοιμάμαι πάντα με ένα φως κάπου και στα πιο φρικτά μου όνειρα ξυπνώ μόνος σε απόλυτο σκοτάδι τίποτα δεν υπάρχει μόνο η κομμένη αναπνοή πάω στο μπάνιο πιο πέρα δεν είναι κανείς και δεν έχω να φτάσω κάπου ούτε διέξοδο να βρω στα πιο φωτεινά μου όνειρα μοιράζομαι ωραία γλυκά με τους αγαπημένους νεκρούς αλλά μου φαίνεται πως μήτε γι αυτούς έχω καμιά σημασία έτσι που έφτασα να θεωρώ πως απλώς περιφέρομαι 'δω μέσα σαν ανεπίδοτο γράμμα που πέφτει από χέρι σε χέρι ίσαμε να ξεθωριάσει πια και να σβηστεί σαν βαρύ χειμερινό ηλιοβασίλεμα  

Μου αρέσουν ακόμα οι ξεχασμένοι τόποι οι ξεχασμένοι άνθρωποι να με παίρνουν απ' το χέρι ατέλειωτες βόλτες στα γνωστά μέρη σαν ένα σώμα που όσες φορές κι αν το διατρέξεις όλο και πιο πολλά θ' ανακαλύπτεις ο έρωτας έχει κάτι από τη φθορά του χρόνου όσο περισσότερο γίνεται με τη χρήση κάτι αυτονόητα υπαρκτό με τον καιρό βαδίζουμε ολοένα και πιο κοντά στην περιοχή που δεν έχει ξεχνώ και θυμάμαι έχει ονειρεύομαι μέσα σ' ένα όνειρο κι αν μου κρατάς το χέρι δεν θα φοβάμαι ακόμα κι αν χαθώ  

Θα σου πω εγώ άκου ο έρωτας είναι κάτι απλό σαν τον πόνο ή τον θάνατο Είναι αδιαπραγμάτευτα αναπόδεικτα αξιωματικά δεν θα μπορέσω ποτέ να απαντήσω γιατί υπάρχεις εξαπλώνεσαι βγάζεις ρίζες και φύλλα μέσα μου επεκτείνεσαι και βαθαίνεις σαν πηγή σαν πολλαπλά είδωλα ες αεί κι αν έψαχνα δεν θα μπορούσα να βρω ποτέ την ίδια αυτή εξίσωση το ίδιο άλυτη το ίδιο ζωτική άρα απλούστατη στην ουσία της αλλά άντε ερμήνευσε εσύ ίσως αν πάει κανείς πίσω πολύ πριν ίσως  ν' ανακαλύψει πριν να έρθει το οτιδήποτε αυτό που ήξερε μα δεν γνώριζε πως  έχει  τη δική σου μορφή τη δική σου σκιά τη δική σου φωνή τη δική σου σιωπή το δικό σου τώρα το δικό σου ποτέ το δικό σου όλα το δικό σου τίποτα 

 beyond the final curtain no excuse no fucking resolution the demolished wall echoed inside of  me ruining all my independence hence my thoughts I reckon somebody must have seen somebody must have known all reminisces  floating now in between us untouched beneath this blind spot the fever that grows deeply like black hole been fed by it's own vibration where I look out now where I seed my reincarnation where I stand alone beyond μικρή σπουδή στον μεγάλο Αυστραλό

όχι  δεν ήταν εκ προθέσεως ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό είναι που αυτή η παράνομη άνοιξη ξέρεις οι κρυμμένες εκφράσεις κάτω από τις μάσκες τα εκτεθειμένα βλέμματα οι μέρες που καθορίζονται με άλλη μιαν εγκύκλιο ο φόβος ότι δεν υπάρχει αρκετός φόβος κι ο αέρας που λιγοστεύει τα μαθηματικά μοντέλα η αταξία που προτιμώ και δεν προτιμώ ένα κλικ πιο δω ένα πιο κει κλικ κλικ κλικ no messages πεπερασμένοι κωδικοί πεπερασμένες ζωές σαν τα παλιά μάρμαρα που αντικαθίστανται με ομοιόμορφες όμορφα στρωμένες κανονικότατες πλάκες και δεν αντέχω που  δεν νιώθω πια ούτε το ίδιο μου το σώμα καταπονώντας το πονώντας το μήπως και πράσινα ατέλειωτα βρετανικά λιβάδια εκτάρια καλυμμένα με τουλίπες χρυσή άμμος κι ηλιοβασιλέματα άραγε υπηρξατε ποτε