Ex Post

Δεν ήμασταν παρόντες παρ'  ότι λίγοι δεν είχε σημασία εγώ μια φορά πέρασα από δω τώρα βλέπω πολλές φορές τα ίδια αλλόκοτα όνειρα σε κάποιες παραλλαγές ωστόσο όλα πολύ αυστηρά  απέναντί μου και πάλι ίσως λίγα είναι αυτά  που μου σέρνουν δεν εξιλεώθηκα αρκετά θα δούμε και φέτος θα δούμε υπομονή να έχουμε και όρεξη έτσι που το συνηθισμένο να φαντάζει πια αναπάντεχο και το γνήσιο  νοθευμένο να μην ξεχωρίζεις πια το πότε και το πού σαν τα επίμονα αυστηρά όνειρα το υπόγειο εκδικείται παρασέρνοντας σε παλιούς και νέουυς αδιευκρίνιστους προορισμούς Καλή Χρονιά, απ' τα παλιά  

Για όλε τις χαμένες και κερδισμένες στιγμές για τα ημερολόγια  που δεν γράφτηκαν ποτέ για τις ανυπότακτες ψυχές για όσους από έρωτα εκπέσανε και ξεχάστηκαν σαν το ήσυχο νερό που με υπομονή και γνώση ακολουθεί την πορεία του ήρεμα και μελωδικά προς το αχανές για τις χίμαιρες τις γιορτές που φτάνουν στο τέλος τους τα ξεθωριασμένα τραπεζομάντηλα και τις πορσελάνες που, σαν ώριμες θεραπαινίδες, θα τοποθετηθούν ξανά με τάξη στο σερβάν για ό,τι διασαλεύει την τάξη προμηνύοντας  άγνωστες συλλαβές που κάποτε θα συνταχθούν στο ρήμα θέλω για το χθες που μακραίνει και το λίγο που ζυγώνει τη ζεστή άμμο που έρχεται επίμονα στο σπίτι κι απλώνεται στα σεντόνια για τους λίγους για όλους για σένα Some sweet r' n b stuff for Xmas  Just gotta listen to the amazing performance of "Falling" in 20:39  

Κανείς να μην πει  ότι γνωρίζει κανείς δεν γνωρίζει τόση ματαιπονία τόσος κόπος κι ιδρώτας στο χείλος  ανατριχίλα βήμα μετέωρο και πάλι επιστροφή που δεν αναρωτιόμαστε που δεν απορούμε που δεν μένουμε έκπληκτοι πόσο μου φαίνεται παράδοξο με τούτα και με κείνα αποχτησα πια ένα όνομα που το λέω από μέσα μου να μην το ξεχνάω κι όμως το πρόσωπο που αντιστοιχεί μου μοιάζει  καμιά φορά πως  δεν είναι κανενός   

Διάγω και διατελώ προσπαθώντας  να μην αηδιάζω πολύ για όσα δεν ρωτήθηκα για όσα δεν ειπώθηκαν για τους γελοίους ρόλους μου κι ωστόσο έρχονται μέρες που ανεβαίνει σαν οξύς πόνος ένας κατακόρυφος φθόγγος αποδοκιμασία άλγος και πνιγμονή άτακτη φυγή ένα ξάφνιασμα του νου κρίσιμο ερώτημα και με ντροπή να παραδέχεσαι  πως δεν ξέρεις την απάντηση τότε φεύγω όπως κάθε δειλός όπως σε επαναλαμβανόμενα όνειρα γυμνός κι αδύναμος όνειρα ήττας κι έρχονται και μ' αρπάζουνε εκατοντάδες χέρια έξαφνα οικεία αναθαρρώντας κάπου ακούγονται ήδη σμίγουν χιλιάδες  φωνές τραγουδώντας δικαιοσύνης ήλιε και τότε έρχεται και με καρφώνει  ένα βλέμμα μακρινό γαλήνιο κι απορημένο δικάζοντάς με ξανά και ξανά και ξανά  

Θα σωθούμε πέφτοντας  σαν αστρική σκόνη πάνω στο πέτο με λείους απαλούς ψίθυρους δεν έχω ξεχάσει δεν έχω λυγίσει περνώ στο μεταίχμιο ισορροπώντας χωρίς κοντάρι χωρίς σύνεση θα σωθούμε σε μια παράφορη πτώση με τη γεύση του σίδερου και της σκουριάς φώτα μικρά αποκοιμισμένα εκεί που θα βρούμε ένα ζεστό κρεβάτι ν' απλώσουμε τα βρεγμένα να  ενώσουμε τα πόδια στο σκοτάδι μια κούπα ακόμα ζεστό τσάι και μέλι να ονειρευτούμε  κι ας αργήσει λίγο ακόμα το ξημέρωμα