Γιατί τιμώ τον Μανώλη Γλέζο

Ήταν μια ωραία γιορτή, γεμάτη λόγο, εικόνες και σκέψεις, αυτή που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ Μοσχάτου το Σάββατο 12 του Οκτώβρη 2013, επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί, με επίτιμο προσκεκλημένο τον Μανώλη Γλέζο.

Κεντρικός εισηγητής, ο ιστορικός Μενέλεαος Χαραλαμπίδης, που με την εξαιρετική - αν και μακροσκελέστατη -  εισήγησή του ξεδίπλωσε μπροστά μας πτυχές της ΕΑΜικής αντίστασης και της αυτοοργάνωσης των χειμαζόμενων πολιτών, τον δύσκολο χειμώνα του '41-'42. Που ανέλυσε πώς δημιουργήθηκαν και έδρασαν αλληλέγγυα, ειδικά στις ανατολικές προσφυγικές συνοικίες, οι Λαϊκές Επιτροπές Συνοικίας, (κάθε ομοιότητα με τις σημερινές συλλογικές κινήσεις κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι) προτείνοντας ένα πρωτοφανές υπόδειγμα ώσμωσης των λαϊκών στρωμάτων με τα μεσοαστικά, χάριν, καταρχάς, της επιβίωσης, αλλά μετέπειτα με το πρόταγμα της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. [βλ. σχετικά Χαραλαμπίδης Μ. (2012) Η εμπειρία της κατοχής και της αντίστασης στην Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αθήνα].

Παράλληλα, προβλήθηκε σπάνιο οπτικό ντοκουμέντο από το αρχείο του Φιλοποίμενα Φίνου, με κινηματογραφικό υλικό από τις πρώτες ημέρες της απελευθέρωσης της Αθήνας καθώς και ένα ακόμα φιλμ που μας μετέφερε από τις μαύρες σελίδες της κατοχής στις γκρίζες ημέρες της σημερινής οικονομικής υποδούλωσης, της εξαθλίωσης και της κυριαρχίας των αγορών.  

Ωστόσο, όπως προείπαμε, κεντρική μορφή της εκδήλωσης και τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Όπως ανέφερα και στον ίδιο, θεωρώ τιμή μου που είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω στα παιδιά μου. Όχι, όμως, μόνο για την αξιακή υπόσταση της κορυφαίας αντιστασιακής πράξης του. Τιμώ τον Μανώλη Γλέζο:

• Γιατί στα 90 και χρόνια του είναι ο ορισμός του ενεργού πολίτη
• Γιατί ποτέ δεν εξαργύρωσε τις πράξεις και την ιστορία του με υψηλά οφίτσια και αρπαχτές
• Για την οξύνοια που τον χαρακτηρίζει και την καθάριο βλέμμα του που βλέπει κατευθείαν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου
• Γιατί στο άκουσμα της λέξης "καθοδηγητής" ανατριχιάζει
• Γιατί δεν διστάζει να κάνει ουσιαστική (βαθιά υπαρξιακή)  αυτοκριτική καθώς και για τα λάθη της Αριστεράς
• Για τα 89 ποιήματα που έχει γράψει και αφιερώσει σε χαμένους συντρόφους
• Γιατί δίνει ξεκάθαρα τη διάσταση του εθνικού και πατριωτικού στον ΕΑΜικό αγώνα, απέναντι στον δωσιλογισμό, τον μαυραγοριτισμό και τον ουσιαστικό μισελληνισμό των ντόπιων ελίτ και των παρακέντρων εξουσίας, που δρούσαν σε αγαστή συνεργασία με τον κατακτητή
• Γιατί ήταν γνωστός ως "το παιδί που έσπαγε τις αποθήκες των μαυραγοριτών"
• Γιατί είναι αυτός που έναντι της δικής του πράξης προτάσσει το υπόδειγμα άλλων "μικρών" και αφανών ηρώων, όπως του μαθητή της Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μαθιού Πόταγα, που τόλμησε να προτάξει το στήθος του στην επίλεκτη μεραρχία "Χίτλερ" των ναζιστών, όταν προήλαυνε στην Πελοπόννησο, λέγοντας: "Δεν θα υποδουλώσετε ποτέ την ψυχή μας. Τώρα μπορεί να είμαι μόνος, αλλά πίσω μου ακολουθούν χιλιάδες", με αποτέλεσμα ο Ες Ες διοικητής όχι μόνο να τον εκτελέσει επί τόπου, αλλά να διατάξει να του λιώσουν και το κεφάλι, για να "εξαφανίσει" αυτές τις επικίνδυνες ιδέες
• Γιατί, στο ερώτημά μου μήπως πρέπει η Αριστερά να επαναπροσδιορίσει το  "εθνικό" και "πατριωτικό" ιδεώδες έναντι των νεοναζί κάπηλων προέταξε το παράδειγμα  του αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, ο οποίος, όταν του ζητήθηκε να κάνει δοξολογία για την παράδοση της πόλης και την ορκομωσία της δωσίλογης κυβέρνησης αρνήθηκε τρις, λέγοντας πως δοξολογίες γίνονται όταν απελευθερώνονται οι πόλεις και όχι όταν υποδουλώνονται.

Για τους λόγους αυτούς και για πολύ περισσότερους τιμώ και σέβομαι απεριόριστα τον πολίτη και άνθρωπο Μανώλη Γλέζο ( και επιπρόσθετα επειδή έχει βαφτίσει και αυτός μια κόρη "Ήλια"!)

Παράλληλα, ευχαριστώ τον Στέφανο, τον Μπάμπη, τον Θανάση, τον Λάμπρο, τη Λουκία, την Κωνσταντίνα και όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της εξαιρετικής εκδήλωσης, που, φυσικά, όπως όλα τα σημαντικά ήταν "αόρατη" για τα μεγάλα μίντια. 

Καλύτερα. Αυτοί με τη διαπλοκή κι εμείς με της ιστορίας την αέναη πλοκή.