Είναι μια γιορτή. Μια αβίαστη, ακηδεμόνευτη, αυθεντική έκφραση ελευθερίας. Ένας έρωτας, αίφνης, για το ωραίο, το πηγαίο, το αληθινό. Μια τελεστική συνάντηση προσώπων που ψηλαφίζουν αλληλέγγυα νέες αδιαμεσολάβητες προτάσεις νοήματος της ζωής: πέρα απ΄το κέρδος, το έχειν, την κτήση, την πλαστή ευμάρεια της ύλης. Ναι, στο προαύλιο της ΕΡΤ γιορτάζουμε προς ώρας το όνειρο μιας ζωντανής, πάλλουσας, ζέουσας κοινωνίας προσώπων που συναπαρτίζουν ένα διαρκώς διαμορφούμενο και αλληλεπιδρούν όλον. Εκεί, τώρα, μπροστά μας ανιχνεύεται μια πρωτόγνωρη χειραφετική ουτοπία. Χτίζεται μια νέα συλλογική μνήμη, που ενθυλακώνει στα κύτταρά της τις μεγάλες ιστορικές μνήμες της μεταπολίτευσης. Τις πιο άφθαρτες αξίες του συλλογικού μας είναι. Όσοι νομίζουν ότι είμαστε εκεί για να υπερασπιστούμε τα δίκαια μιας επαγγελματικής τάξης είναι βαθιά νυχτωμένοι κι έτσι θα μείνουν. Αυτά που διακυβεύονται αυτή την ιστορική στιγμή σε αυτό τον τόπο είναι υπέρτερα όλων: ...
Ό,τι πασχίζω ν' αποδώσω σπαράγματα μόνο να σώσω...