Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2013

Περιήγηση στην πόλη: Αναφιώτικα- Πλάκα

Όχι,  δεν είναι η χώρα σε κάποιο νησί. Δεν είναι καλντερίμια και στενά σοκάκια σε κάποια απόμερη ελληνική γωνιά. Είναι τα Αναφιώτικα, ούτε πέντε λεπτά από την πολύβουη πόλη.  Περιηγηθείτε στο παρελθόν μέσα απ΄το παρόν και απολαύστε τη βόλτα μας.

Γιατί απεργώ

Να, λοιπόν, που φτάσαμε να εξηγούμε τα άλλοτε αυτονόητα. Δεν πειράζει, όμως, καλύτερα να ξεκαθαρίζουμε κάποια στιγμή τα πράγματα και με το μέσα μας και - κυρίως -  με τους έξω μας. Να εξηγήσω, επομένως, πρώτα, για ποιους δεν απεργώ: Δεν απεργώ για τους εργατοπατέρες Τις συνδικαλιστικές ηγεσίες,που τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων την κάνουν εφαλτήριο για να αναρριχηθούν μετέπειτα σε πολιτικά officia Δεν απεργώ για τα προνόμια των ρετιρέ, των ευνοημένων του συστήματος, που τώρα μετράν τα χαμένα ανεκδιήγητα επιδόματα, όπως το "έγκαιρης προσέλευσης" και τα συναφή Δεν απεργώ για όσους κλαίγονται από τον καναπέ ή τη θεσούλα τους για τα χαράτσια που θα πληρώσουν, ενώ δεν ξέρουν τι να κάνουν τα ακίνητά τους Δεν απεργώ για αυτόν που θα προσπέσει στον κύριο βουλευτή, προς τακτοποίηση της υπόθέσεώς του Δεν απεργώ για τον ελεύθερο επαγγελματία ή τον επιτηδευματία που χρόνια αποθησαυρίζει  αποκρύπτοντας εισοδήματα και στερώντας πόρους το κοινό ταμείο Δεν απεργώ ούτε γ...

Απολεσθέντα

Έτσι λοιπόν Ντυνόμαστε όμορφα όμορφα Τ' αποφόρια  της προηγούμενης άνοιξης Και σπρώχνουμε λίγο πιο πίσω Το αναπόφευκτο Και αναμενόμενο Ωστόσο κανείς δεν στέργει Κι οι μέρες σκορπίζουν μ' ευταξία  Στις εκβολές της άνοιας Χρησμοδοτώντας οι καιροί Μένονται διαρκώς Και μεις, εδώ δα, μείναμε μόνοι  Επισκέπτες βουβοί Στο μεταίχμιο ρίγος του ενύπνιου Που όλο επίβουλα εκκρεμεί Κι όλο επικίνδυνα αναβάλλεται  Μαζί με τις ανεπίδοτες Κραυγές των ξεχασμένων Των δικών μας απολεσθέντων

Απόκρεω

Τον καιρό των Απόκρεω Προσοχή στους μασκοφόρους Προσοχή στη μπάντα  και τους σαλτιμπάγκους Στις επικές ακροβασίες Και τις μετέωρες ορχήσεις Προσοχή και στον καρνάβαλο Που εμβολίζει τους θιασώτες Καλύτερα παρέκει Καλύτερα μια νέα στρατηγική ελεγχόμενης κατάθλιψης Σιγά όμως Μη δημιουργούνται  Υποψίες Περί Ανατροπής Χαμογελάστε, σύντροφοι Έρχεται μια νέα Περήφανη Ήττα

Όχι τίτλος

Δεν θέλω να μου πεις ονόματα Την άλλη μέρα που ανταμώσαμε Όλα ήταν αληθινά και δύσκολα Δεν θέλω να μου γράψεις χιλιάδες like Κατάστιχα βαρέθηκα και τύψεις Ασήμαντα και ηχηρά Απάτες και τρυφερές συνωμοσίες Ανίερα θέλω κι ευτελή Τα γαμημένα σου τα ψέματα: Στον τοίχο ανορθόγραφες κραυγές Ανέλπιδα σπασμένα ιστία Φωτογραφίες κομματάκια Αποκόμματα εφηβικά Σκρατς, σκόνη και bad sheeds Καφενείο Φιλοσοφικής το '87 Ρόδον και Ιπποπόταμο Sante και μεταμεσονύχτια στο Studio Τη συναυλία του Peter Hammill Τα φτερά του έρωτα 6βολτο παπί αγκωμαχόντας στην ανηφόρα Τους φίλους που γίνανε θηλιές Τα χαμένα Σαββατόβραδα Την τρελή που σε αγάπησε Τις ημικρανίες στα σκοτεινά Φοιτητικά ξενοδοχεία Τη συντροφιά που τραγουδούσε επίμονα Τ' αριστερίστικα αμφιθέατρα Τον τρελαμένο σοφό που Την έκανε Και άλλα πολλά που Καταχώνιασα και πια Κρατώ βαθιά κρυμμένα Κανείς να μην Τα μνημονεύει Τα γαμημένα σου τα ψέματα Να τ΄αναμασήσω και Να σε ξεράσω Κυριακής ξημερώματα Ξενερώ...