Θυμάστε μια παλιά εκπομπή στο ραδιόφωνο (νομίζω στο Τρίτο) "Πού πάει η μουσική όταν φεύγει;". Θα μπορούσα να ρωτήσω εξίσου ρητορικά "Πού πάνε τα ποδήλατα όταν τα κλέβουν;". Η αποψινή ανάρτηση, λοιπόν, αφιερωμένη σε όλα τα ποδήλατα που κάποια στιγμή άλλαξαν αθέλητα ζωές και βέβαια και στο δικό μου που εχθές το βράδυ εντελώς αδόκητα κάποιος ή κάποιοι αποφάσισαν να μου στερήσουν. Ναι, στα έρμα τα ποδήλατα και όχι στους αναβάτες τους. Γιατί και αυτά με κάποιον τρόπο συνεχίζουν τις ζωές τους μπλέκοντας σε νέες και άγνωστες περιπέτειες: άραγε θα καταλήξουν να περιφέρονται σε κάποιο παζάρι που θα πουληθούν κοψοχρονιά; Θα φτάσουν στα χέρια κάποιων παιδιών, κάποιων τουλάχιστον που τρέχουν για το μεροκάματο, ή θα γίνουν βίδες, χάρβαλο στα χέρια ανίδεων, ανθρώπων που δεν πονάνε τα πράγματα, ειδικά αυτά που απέκτησαν άκοπα. Και αυτός ο νέος αναβάτης θα ξέρει να το χειριστεί, να το "κουλαντρίσει"; Θα ξέρει ότι ο πρώτος δίσκος μπροστά σκα...
Ό,τι πασχίζω ν' αποδώσω σπαράγματα μόνο να σώσω...