Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ποιος έστρωσε τον δρόμο;



Η οιονεί διαφαινόμενη πολιτική νομιμοποίηση του νεοφασισμού είναι μια πολύ σοβαρή ιστορία που λίγους φαίνεται να προβληματίζει σοβαρά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Κασσάνδρα για να μαντέψει τι προοιωνίζεται μια τέτοια μετάλλαξη του πολιτικού φάσματος. Ωστόσο, ας αναρωτηθούμε, συμπολίτες, πόσο ωραία έστρωσαν τον δρόμο προς αυτή τη μετάλλαξη όλοι όσοι, μέσα από διάφορα κέντρα και παράκεντρα, συστηματικά  και προγραμματικά, σχεδόν, τα τελευταία δύο χρόνια:
  1. Απαξίωσαν και υπονόμευσαν τον κοινοβουλευτισμό και τις θεσμικές εκφράσεις του σε κάθε επίπεδο
  2. Στη θέση του κριτικού λόγου και του ελέγχου καλλιέργησαν την αυτοδικία, τις άναρθρες κραυγές και την ισοπέδωση
  3. Αντί για το "αρχή άνδρα δείκνυσι" επέβαλαν στο κοινωνικό σώμα το "όλοι ίδιοι είναι", "όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί είναι τεμπέληδες", "όλοι οι δικαστές απατεώνες" και άλλες ισοπεδωτικές υπεργενικεύσεις
  4. Με ζήλο αφιόνιζαν το παθιασμένο πλήθος των - δικαίως και αδίκως- αγανακτισμένων με προτροπές του τύπου "να καεί" - "να καεί"
  5. Ένα υπαρκτό και εκρηκτικό πρόβλημα συμβίωσης με τον "άλλο" σε συνθήκες γκέτο το μετατόπισαν στο πεδίο μιας στείρας ιδεοληπτικής αντιπαράθεσης, πέρα και έξω από το πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας
  6. Δαιμονοποίησαν και εξοβέλισαν στο πυρ το εξώτερο την έννοια του "νοικοκυραίου" - πολίτη, που πασχίζει να βάλει σε μια τροχιά αξιοβίωτη τη ζωή του και διαπαιδαγώγησαν τον νέο άνθρωπο στον "κριτικό στοχασμό" της μούντζας.  Βεβαίως, οι ίδιοι μέχρι πρότινος τον "διαπαιδαγωγούσαν" σε ένα αισχρό μοντέλο ανερμάτιστου καταναλωτισμού χωρίς αύριο, στις αξίες της "αρπαχτής", του φιλοτομαρισμού, της απουσίας οποιουδήποτε κοινωνικού ελέγχου, στην άρνηση κάθε μορφής αξιολόγησης, κ.λπ
  7. Όσοι έβρισαν, προπηλάκισαν, χλεύασαν και εκμηδένισαν σε προσωπικό και ανθρώπινο επίπεδο θεσμούς και πρόσωπα και εξευτέλισαν κάθε έννοια εκπροσώπησης, συλλογικότητας και δημοκρατικής/πλειοψηφικής αρχής μέσα από κανόνες και διαδικασίες
  8. Όσοι ενδύθηκαν ευκαιριακά τον μανδύα του "εθνικού" για να δρέψουν προσωπικά οφέλη
  9. Όσοι βλέπαμε, εσύ κι εγώ ανάμεσά τους, μέρα με τη μέρα την πολιτεία να αρρωσταίνει και τη δημοκρατία να γαγγραινιάζει και το ανεχθήκαμε, αφήσαμε χώρο στον φασιστικό νιχιλισμό να νομιμοποιηθεί και να φτάσει, σχεδόν, να αποτελεί αντισυστημική πρωτοπορία !   

Είτε μας αρέσει είτε όχι η Δημοκρατία είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με όρους, διαδικασίες και κανόνες. Και είναι τουλάχιστον οξύμωρο οι αρνητές των κανόνων και των θεσμών να αναγορεύονται αίφνης σε τιμητές και θεματοφύλακές τους.

Για τους λόγους αυτούς και πολλούς ακόμα, συμπολίτη, μην κάνεις τον έκπληκτο και τον ανήξερο. Προσπάθησε να ανοίξεις μονοπάτια συνεννόησης, συμμετοχής, δημοκρατίας. Μόνο μέσα από την ενεργό συμμετοχή μας ο καθένας στον χώρο που κινείται, δρα, εργάζεται, στον βαθμό που μπορεί, είναι δυνατό να σηκώσει ανάχωμα στη λαίλαπα του φασίζοντος λαϊκισμού. 

Κι εσύ, φίλε συμπολίτη, που ετοιμάζεσαι να ρίξεις ψήφο "διαμαρτυρίας" σκέψου δυό φορές πού τη ρίχνεις. Μην περιμένεις αφελώς να έρθει κανένας "πατερούλης" ή "λοχίας" να σε σώσει, αν δεν αποφασίσεις να κινηθείς εσύ ο ίδιος.  Μην εκχωρείς τα δημοκρατικά σου δικαιώματα.  Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, συλλογικότητας και ευθύνης. Μόνο που ούτε εύκολοι είναι ούτε επιβάλλονται.  Ευτυχώς. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...