για το μοιραίο για τ' ωραίο
άφεση
είχαν τα χρόνια μου, ζωή μου,
άρνηση
προτού να μάθω ό,τι πάθω ν΄ αγαπώ
Παράταση
κι άμα δεν έχεις να αντέχεις
διάθεση
κάνε τη χάρη και ψυχής
κατάθεση
απ’ το ποτήρι σου στα χείλη σου να πιω
Παράταση
απ’ την αγάπη, την απάτη
το χαμό
κι αν ίσως αύριο δεν είμαι πια εδώ
θα μ’ έχεις πάντα σαν κρυμμένο εαυτό
Παράταση,
ό,τι πονά ό,τι δεν έχει τελειωμό
λίγο ακόμα με σφυγμό μηδενικό
πριν να σκορπίσει σα σκιά το σκηνικό
Παράταση
λίγο ακόμα δος μου σώμα
διάσταση
να δω τα λάθη και τα πάθη
απάντηση
μήπως και δώσω πριν ενδώσω στο εκτός
Παράταση
λίγο ακόμα πριν τελειώσει η
παράσταση
μια και έξω κι αν αντέξω
άνοιξη
μες το χειμώνα να σκορπίσεις σαν θεός
Παράταση
απ’ την αγάπη, την απάτη
το χαμό
κι αν ίσως αύριο δεν είμαι πια εδώ
θα μ’ έχεις πάντα σαν κρυμμένο εαυτό
Παράταση,
ό,τι πονά ό,τι δεν έχει τελειωμό
για λίγο ακόμα με σφυγμό μηδενικό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου