Ex Post

σώματα λησμονημένα ματαιωμένα μέσα στη μεγαλοπρέπεια της άλλοτε ωραιότητός σας  που παρακμάζετε εγκάρδια με αναπολήσεις και αναχωρήσεις που δεν διεκδικείτε δεν νιώθετε δεν υποκύπτετε σώματα που διεκπεραιώνεστε που αναλώνεστε στην παραφορά των εμμονών σας στα υπερφίαλα  επαναλαμβανόμενα τελετουργικά των χαοτικών εγώ σας συνδαιτημόνας σας σας υμνώ και σας περιφρονώ με αλμυρά φιλιά και φαύλους κύκλους ατελέσφορων κι άγονων ηδονών Lana και πάλι. Νομίζω ότι επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι δεν μπορεί να είναι κανείς μεγάλος καλλιτέχνης κι ευτυχισμένος στη ζωή συνάμα.

Οι καρδιές καίγονται στενάζουν γίνονται κουρέλια τεμαχίζονται ποδοπατιούνται χάνουν τον ρυθμό τον ξαναβρίσκουνε ρετάρουν και παίρνουν μπρος  αγκομαχώντας ξεφυσώντας μαύρο καπνό φωνάζουν και δεν ακούς ψιθυρίζουν και λες δεν υπάρχουνε δεν αγαπούν ούτε μισούν τι βλακείες.... μόνο  τρέχουνε, τρέχουνε, τρέχουνε ιδρώνοντας σφυροκοπώντας δεν αναλογίζονται δεν επιθυμούν δεν νοσταλγούν τι χαζομάρες... μόνο σκίζονται κομματιάζονται γίνονται μαύρα πατσαβούρια στο οδόστρωμα χιλιοπατημένα κάνουν υπομονή ευσυνείδητα με ανέχονται σε ανέχονται δεν θορυβούν παίζουν κρυφό παιχνίδι καραδοκούν καταπίνοντας προσβολές, χίμαιρες. εξορίες ώσπου  κάποια στιγμή δίνουνε μία κι αποδράνε κι  εμείς εκει έκπληκτοι που....

όσο περνούν τα χρόνια διαπρέπεις  στην αφαίρεση αφαιρείς φίλους αφαιρείς σχέσεις αφαιρείς ζωή αφαιρείς εαυτό το οποίο  οι νευρολόγοι  σοφά ονομάζουν απουσίωση δεν ξέρω  εάν είναι  η κατάκτηση της ελευθερίας ή η έσχατη τυραννία δεν θα το μάθουμε ποτέ όσο γαντζωμένοι από ένα τίποτα πασχίζουμε να δώσουμε ένα νόημα

 εκει στην παραλια της Καβαλας ειναι τραβηγμενες εξω κατι αγκυρες τεραστιες καταμαυρες νεκρες σαν ομφαλιοι λωροι πεταμενοι αποκομμενες απ το σωμα σαν κατι ανθρωπους που δεν υπαρχει κανεις και τιποτα πανω τους ν αγκυρωσει παροπλισμενοι αταξιδευτοι "ολην αποθεμενοι εν ουρανοις την ελπιδα" στραμμενοι  κατά την ανατολη σαν προσευχες μοναχων σαν κορμια που κλινουν προς τον ηλιο

ο αδιάφορος αδιαφορεί κυρίως για τον εαυτό όχι πως δεν τον νοιάζει για μένα για σένα για τον άλλον ας πούμε πως δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία ας πούμε ότι το αγρίμι  γίνεται αγρίμι γιατί κρύβεται δεν το επεδίωξε δεν ερωτήθη δεν  θεμελιακά ο αδιάφορος περνάει τη ζωή  σε αναμονή το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρει τι

Υπάρχει ευρύτατα διαδεδομένη η αντίληψη ότι οι νόσοι σκοτώνουν μην γελιέστε είναι οι λέξεις ειδικά κάτι ύπουλα αρκτικόλεξα Χ.Α.Π.,  Χ.Μ.Λ.  ή κάτι άλλα εξωτικά σχεδόν ειδυλλιακά Νόσος του Di Guglielmo,  Νόσος του Keshan Νόσος του Harada και πάει λέγοντας για τούτο ας  μην κατηγορούμε τη νόσο ίσως να υπήρξε ανάγκη να υπάρξει για να δικαιολογήσει τη λέξη τη μοιραία sic