Ex Post

τα κρυμμένα καλά τα φυλαγμένα σε κυτία με τη σκόνη και τη σκουριά το χρώμα που ξεθωριάζει σαν σειρήνα που ακούγεται μακριά κάπου, κάποιος χρειάζεται τα πάντα οι καιροί είναι ώριμοι αρκετά κι οι στόχοι ακριβείς μόνο που συν τω χρόνω αδυνατίζει και η όραση' φθίνει και η θέληση κι ως πότε, τελικά θα μπορούμε να σκαρφαλώνουμε στα λιόδεντρα που αγαπήσαμε ήδη το βήμα αυτό ακούγεται πολύ εκκωφαντικό και μεγάλο σαν τις ατέλειωτες νύχτες που λες τελειώσανε κι όμως αναπάντεχα πάλι βυθίζονται μέσα σου σαν είδωλο μέσα σε είδωλο σε είδα να περνάς , πίσω απ΄τον καθρέφτη με την πετσέτα ριγμένη πρόχειρα στα βρεγμένα μαλλιά

σώματα διψασμένα για αλάτι στου θεριστή τις θίνες που ανεμίζουνε μπλεγμένα που άμα δεν αγαπηθείτε θα σήπετε αζήτητα από τα βάθη στεναγμοί και προσμονή ο καιρός είναι βαρύς και δεν λογαριάζει τον καθένα μας ο καιρός είναι τα "ξέρω" και 'θυμάμαι" χτίζεται αδυσώπητα στο παρασκήνιο κι έπειτα σκορπίζουν όλα ονειροφαντασίες προσπάθειας ματαίωσης του αναπόφευγου αγώνες εκ των προτέρων προδιαγεγραμμένοι επείγον επείγον να εισχωρήσουμε κάτω απ' το ανελέητο φως σε αναζήτηση του πυρήνα το μέσα σου που μαίνεται

Το πρώτο πράγμα εγώ σου λέω είναι για όλα συχνά πως φταίω κι αφού με πάρει κάτω η μπάλα μη στα χρωστάω πάρε μου κι άλλα γιατί αλήθεια είναι πως έχεις όλου του κόσμου που απαντέχεις το δίκιο σου και το θεό σου να μη με πάρεις και στο λαιμό σου  αλλά τα λόγια είναι φορές τους που σε πουλάνε στις αγορές τους γι αυτό σου λέω το πρώτο πράγμα είναι μοιραίο σαν μαύρο τραύμα σαν τον αέρα που θα σκορπίσει όσα θα σπείρει κι ό,τι θερίσει

κάποιοι ακολουθήσανε κάποιοι τρέξαμε και όποιος πρόλαβε τώρα θα τρέμουμε εφεξής μήπως εμφανιστούν χωρίς μάσκες με τα συμπτώματα των ξεχασμένων που περνούν κι ούτε που τους κοιτάς ούτε που σηκώνουν τη σκόνη των περασμένων πατημένων από αναρίθμητα πόδια με ξεραμένη φτέρνα βασανισμένα χιλιόμετρα σε καυτές πλάκες μπετό κι όλο αναζητώ κάτι όμορφο σαν γέφυρα για  να πάμε παρακάτω ένα τριαντάφυλλο δεν έχει χρεία καμία όπως και το αίμα όταν παγώνει ή τα χείλη όταν σφραγίζονται με πείσμα κι αιώνια επιμονή επικινδύνως είναι ανάγκη να αγγίξεις και να ριχτείς στη θάλασσα αφήνοντας πίσω κάθε απεχθές βάρος αγαπημένοι tindersticks, μετά από καιρό

φως άρρωστο φως πελιδνό τι σημασία έχει ούτως ή άλλως ζώντας ως υπνοβάτης καλύτερα όχι άλλα ξόρκια άντε γαμηθείτε εσείς και τα ξόρκια σας αφήστε με στον πάτω άλλη μια μπυρα δεν παραπονείται για ευκαιρίες και ποιος σας είπε πως έχω εγώ ανάγκη τα γαμημένα τα ξόρκια σας ουστ απο δω γαμιόληδες' που θα μου προτείνετε λύσεις δεν πα να είναι πιάσε μια μπύρα δεν έχω ανάγκη μόνο που ακόμα αργεί τόσο να νυχτώσει και δεν χρειάζεται γαμώτο' άλλο τούτο το λασπωμένο φως φεγγάρι άντε γαμήσου αρκετά για σένα κουρελιάστηκαν οι λέξεις μου κι ωραία διαφήμιση μα την αλήθεια θα κάνω καιτου λόγου μου ας μη με ακολουθάτε ανάγκη δεν έχω σας καμιά

Με τον καφέ μια καλημέρα το πρωί μια καλημέρα κι έπειτα μία σιωπή

... Μερικές φορές είναι σαν να μπαίνω σε μιαν άγνωστη πόλη από έναν δρόμο' που δεν έχεις ξανασυναντήσει αλλά θα μπορούσεςναείχεςδειεκατοντάδεςφορες την ώρα που τα πρώτα φώτα θα παίζουν νυσταγμένα και ράθυμοι γηγενείς θα περιφέρονται ασκόπως και ακόπως μήπως έχω βρεθεί ξανά εδώ μήπως σε κάποιο ταξίδι μακρινό ξεχασμένο στρίβω στη λεωφόρο οδηγώντας αργά λες και καβαλάω κανένα v8 σε χαζές ανούσιες επαρχιακές αμερικάνικες κομητείες μάλλον πρέπει να κόψω τις αμερικανιές ίσως να μεγαλώσαμε αρκετά ίσως και όχι ίσως με παλιές συνήθειες να γαλβανίζουμε τον χρόνο που ολωσδιόλου αδιάφορος θα χωνέψει και θα κάνει σκόνη αμέτρητους εγώ αμέτρητα εσύ όσο δεν κάνουμε κάτι για να κρατήσουμε το ψήγμα της έντασης της μιας στιγμής  που ξεγλιστρά στην κόψη της αιωνιότητας εμείς πόλεις εγκαταλειμμένες