Ex Post

Κάθισα να γράψω δυο κουβέντες να σου πω δεν ξέρω το σωστό και τι ναι λάθος κι αν κάπου παραφέρθηκα συγγνώμη δεν θα πω ο δρόμος με τραβά στο ίδιο πάθος Απ' όλες τις στιγμές μας το ίδιο αγαπώ τις μέρες και τα βράδια τα δικά σου κι απ΄ όλα όσα μου πες στη σκέψη  μου κρατώ το "είμαι τα πάντα εγώ στην αγκαλιά σου" Αν είναι η αγάπη μονοπάτι φωτεινό ή αν είναι τρικυμία και σκοτάδι πάρε και συ το ρίσκο σου και ψάξε στο βυθό του έρωτα τ' αγιάτρευτο σημάδι Απ' όλες τις στιγμές μας το ίδιο αγαπώ τις μέρες και τα βράδια τα δικά σου κι απ΄ όλα όσα μου πες στη σκέψη  μου κρατώ το "είμαι τα πάντα εγώ στην αγκαλιά σου" Ακόμα αν δεν το ξέρεις εγώ θα σου το πω πως όλοι το ζητούν με αγωνία να βρουν κάπου στον κόσμο το άλλο τους μισό ενώ η αγάπη στέκει στη γωνία Απ' όλες τις στιγμές μας το ίδιο αγαπώ τις μέρες και τα βράδια τα δικά σου κι απ΄ όλα όσα μου πες στη σκέψη  μου κρατώ το "είμαι τα πάντα εγώ στην αγκαλιά σου...

Δεν είμαι η εξαίρεση  στο νόμο, όχι δεν είμαι Δεν είμαι κάτι πέρα από συνήθειες Μόνο που, να, παιδεύω κάτι αλήθειες και πάλι το πρωί σαν ξημερώσει ψάχνω να βρω τα χρόνια μου τα υπόλοιπα που θα περάσουν  κι  έπειτα θα λέμε: "για δες ήταν σαν χθες" "κι όμως δεν άλλαξες..." Κι όμως, αλλάξαμε Άλλαξε και η μέρα Με πόθο της ζωής το νήμα πιάσαμε και τα  όνειρά μας  φεύγουν στον αέρα... Χαρούμενα (ναι, χαρούμενα, η μιζέρια είναι διπλή ήττα) Χριστούγεννα ! 

Κοίτα εγώ θέλω να πω μόνο ότι, ξέρω ξέρεις δεν είναι απλό - όχι δεν είναι - αλλά αλήθεια πόσες φορές αναρωτήθηκες πόσες το ένιωσες - όχι συχνά - ξέρω ξέρεις βαθιά πότε είναι αληθινό - είναι όταν το ζω - είναι όταν με βασανίζει όταν δε λες: καλά περάσαμε κι απόψε λοιπόν ήρθες, έφυγες, ξαναήρθες  - μα εγώ σε θέλω εδώ ξέρω ξέρεις θα με κερδίζεις θα σε κερδίζω ξανά και πάλι απ' την αρχή ξανά και τώρα κι αύριο και για το μετά θα έχω ακόμα περισσότερο - θέλω να σ' ακούω - δε μου αρκεί θέλω το πριν το μετά ακούς; όλα μου τα χτες και τα αύριο να τα ξανακερδίσω μέσα σου να είμαι να κυλάω στο αίμα έλα, και κάνε με να νιώσω όπως κανείς κι αγάπησέ  με όσο ποτέ δε μπόρεσε κανείς

Γυναίκα θέλω να καταλάβω να σε μεταλάβω να σε δω έξω απ' το κέλυφος σα ν αναδύεται από μέσα μου το σώμα κι η φωτιά σου καίγοντάς με ανοίγοντας πέρασμα μέσα απ' το φλεγόμενο τραγούδι μου με κάθε πνοή αυξάνοντας τη φλόγα λιώνοντας στους πόρους του δέρματος στις κνήμες τους βραχίονες στις άκρες των βλεφάρων, ισορροπώντας στο μεταίχμιο της σάρκας της όσφρησης της αφής των υπόγειων εκρήξεων που μαίνονται γυναίκα όλα αυτά που προσπαθώ να μαντέψω να εξορύξω σκάβοντας γυμνός στο χρόνο αναρριχώμενος ματώνοντας στον έρωτα ψαύοντας σώμα και λέξεις στα σκοτεινά στο προσήλιο στην ακτή στο πίσω δωμάτιο, γυναίκα δεν έχω ξαναπερπατήσει σ' αυτούς τους δρόμους δος μου το χρόνο ν' ακολουθήσω δος μου μιαν άκρη να ακουμπήσω την καρδιά μου, γυναίκα, ν' αρχίζω να τελειώνω στα χέρια σου .

Θέλω να ξέρω ένα χαμόγελο μονάχα ένα νεύμα μια αγκαλιά ένα σύμπλεγμ'  από σώμα και σκιά τ' άρωμα αυτό  στο μαξιλάρι τις πυζάμες στη ντουλάπα διπλωμένες το μαντήλι  στο συρτάρι σου που τ' άφησα μαζί με την καρδιά μου θέλω να ξέρω στο λαιμό σου  πως τυλίγεται η ίδια η ζωή μου έτσι πλυμένη  καθάρια  κι ανεμίζει  μές στο δωμάτιο σαν, δες, να φύσηξε  αεράκι  γαλάζιο καλοκαιρινό  μες στο χειμώνα Θέλω να ξέρω έχω δικαίωμα ν' ανοίγω τα πανιά μου αυτά που χρόνια έχω κρυμμένα πίσω απ' τα μάτια μου και έτσι να σε ταξιδεύω, θέλω να ξέρω, πέρα απ' το  χρόνο το μικρό  το δικό μας τον κόσμο ολόκληρο στα χέρια μου τα δυο όταν αφήνεις

Πριν φύγεις κράτησε ενός λεπτού αφή μια στιγμιαία αναλαμπή της μορφής της σκιάς της εκστατικής καμπύλης του δέρματος θυμήσου αυτή την εξαίσια σύνοψη το βλέμμα που σε τύλιγε και γλυκά σε παρέδινε στην απεραντοσύνη του ενός αντικριστά σμίγοντας αγγίζοντας ό,τι πιο αληθινό αυτό που κάνει την καρδιά να χάνει ξάφνου ένα χτύπο ω, ναι δικός σου αυτός ο χτύπος διαχέεται, ρέει στροβιλίζεται με το σώμα στο αέναο "σε θέλω"