το δέρμα είναι πληγή φλύκταινες πύο αηδιαστικά εκζέματα το δέρμα αναπνέει ζει εκεί από κάτω αλλάζει χρώμα ασπρίζει καίγεται κοκκινίζει μπλαβιάζει σαπίζει το δέρμα αναρριγά ενθυμείται αλλά και ξεχνά ακούει μουσική κι αναταράζεται ερωτεύεται κι αναλιγώνει το δέρμα είναι φίλος άσπονδος το γδέρνεις το χτυπάς το ξεσχίζεις μα δεν τ' αλλάζεις εκεί θα σ' ακολουθεί ως το τέρμα κι έπειτα ακόμα αυτό δική του πορεία χαράζει το δέρμα είναι ουλές ρυτίδες και σκάμματα ιδρώτας κι αγωνία άγγιγμα κι απόσταση πόνος κι αγαλίαση αναψυχή και έρημος γυμνή αλήθεια κρυφή λαχτάρα κατάρα του χρόνου μαρασμός ανεκπλήρωτες χίμαιρες κι ανέλπιστες χαρές
Ό,τι πασχίζω ν' αποδώσω σπαράγματα μόνο να σώσω...