Ex Post

Θάλασσα μητέρα και μήτρα ανοίκεια μητριά που γεννάς  ψυχές παιδιών  σαβανωμένων με φύκια και φληναφήματα ημών των ημετέρων κύμα που συστρέφεις βοστρύχους και παραδίδεις  φιλεύσπλαχνα στη γη τα τιμαλφή ανείπωτων θρήνων πόσο μισώ σε που λικνίζεις άωρα χείλη μαβιά μάτια φαγωμένα μνήμες αγέννητες των αθώων  

I like to work at the backstage no you aint give a shit I like to hide in haze there's a point of no return I wont come back it's for sure and that''s my pledge no worries won't bother it's getting worse and remorse it's getting distant incomprehensive shivering in the scatered space between me and them between us haunted by forgotten thougts that tear us apart in a blink of the eye it ll all vanish deep down at the backstage

όλο λέω να καθήσω να μετρήσω τα χρέη κι όλο τ' αναβάλλω δε βαριέσαι ούτως ή άλλως δεν υπάρχει δυνατότητα οδός Λάμψα κατηφορίζοντας πάλι έκανα αυτές τις σκέψεις τι αύριο τι μεθαύριο ξέρεις τώρα απ' αυτά που λέμε ναι, ναι μείνε ήσυχος... τελικά ήταν ενδιαφέρων ο περίπατος κατέληξε σε μια ακόμα αναβολή έτσι θα πάει το πράγμα με σκοπό την τελική παραγραφή