Ex Post

ενίοτε είναι το χρέος ενίοτε η ανάγκη να ξεβολευτείς από τα κεκτημένα να μετρήσεις ξανά από την αρχή κι ενίοτε ν αποκαλύψεις το αναπόφευκτο τίποτα πια να μην έχεις να δώσεις και ίσως ουδέποτε είχες έρχονται κατακερματισμένοι καιροί ενίοτε της άφευγης ευθύνης

ω, γλυκέ αγαπημένε Νυμφίε στ αδύναμα χέρια Σου αχ, πώς να με σηκώσεις που τόσο ποθώ μια λύτρωση μια παντοχή και τόσο στρέφει μέσα μου ένας τρελλός εξάντας πάντα με τραβά ζερβά στη μοναξιά του εγώ στην έρημο της επίγνωσης στα γλιστερά μονοπάτια της εκούσιας ακρωτηρίασης για αγάπη Σου θα ρθω ξανά και θα μείνω in silence

 ερχονται και παρερχονται με τη βεβαιοτητα οτι θα ξεχαστουν και τουτο ειναι αναμφιλεκτα η μονη σταθερα συνεπως ας χαλαρωσουμε τωρα τι κι αν ('tikian' - τι γελοιο) δεν εκπληρωθησαν, λεει, ας φροντισουν  οι επόμενες μερες που θα προκυψουν αγνωστες και νεες σαν υποσχομενα πρωινα που θα ρθουν οπωσδηποτε οπουδηποτε για οποιουσδηποτε