Αν μπορούσα να είμαι ο καθένας κι όλοι μαζί Αν με στέρεο χώμα ραίναμε τούτο τ' αβέβαιο μονοπάτι Αν οι πατρίδες, καθώς λεν, είναι η πιο σίγουρη αυταπάτη και η σιωπή του διπλανού σαν μια κραυγή μες την καρδιά μου αντηχεί Τότε, καλά λες πως βαδίζουμε Τότε, ίσως έτσι εξηγείται πως δεν υπάρχει τόπος που να μας χωρά Να μην ξεχνάμε και το μουσικό μέρος ή, όπως λένε, "You can't teach an old dog new tricks"
Ό,τι πασχίζω ν' αποδώσω σπαράγματα μόνο να σώσω...