Ex Post

Με ξεγραμμένη θεωρία βγαίνω στην άβυσσο πορεία να θυμηθώ τι περιμένω και πριν το τέρμα κατεβαίνω Κερνάω απόψε ευκαιρία για εξηγήσεις κι ιστορία ίσως το αύριο να ξοδέψω κι όλο τον πόνο να επιστρέψω Γυρνάμε πάντα μεθυσμένοι αλύτρωτοι και κουρασμένοι φωνές σημαίες στην πλατεία της ερημιάς μου εποπτεία Κορμί του κόσμου ραγισμένο κι ένα φεγγάρι σφραγισμένο με αναπάντητη αγάπη και σκόρπια μνήμη στο ντουλάπι

Ανάθεμά σε ψυχής παραλόισμα όλο με στέλνεις σε ποτάμια που οι σκιές κυβερνούν Παραδομένοι από χρόνια στην άβυσσο λες δεν υπάρχει άλλος τρόπος οι φωνές να υψωθούν Κι αν νικημένοι πια σκόρπισε η στάχτη μας φωτιές θα έρθουν να σκεπάσουν το φριχτό φονικό Αγκομαχώντας στο υγρό μονοπάτι μας μήπως πετάξουμε ξανά σ' ένα τοπίο δανεικό Σε είδα ξανά να βασανίζεσαι άδικα Αγύρτες βγήκαν και ρημάξαν το γυμνό ουρανό Κι είπα αν μας ρίξουνε σε χρόνια κατάδικα να κλείσω μέσα μου κρυφά έναν παλιό κεραυνό