Ex Post

Κι αν δεν υψώθηκα καθέτως Κι αν δεν έγινα προφήτης διαπρύσιος Ποιός σκοτίστηκε,μα την αλήθεια; Εγώ εδώ ραδιουργώ στη φυλακή μου την εκούσια Άφωνος επιστάτης της οργής σου Άπραγος ληστής της προσμονής σου Αγγελιαφόρος που δεν έφτασε ποτέ Αργήσαμε οικτρά, κατά τα φαινόμενα Λησμονηθήκαμε πριν ξένοι ξεχαστούμε Θα μου επιτρέψετε, ωστόσο, μία στερνή υποσημείωση στο θλιβερό μου της ζωής κλειστό βιβλίο: "Κουφάλες, σας το φυλάω στο αντίο"

Απουσία και απολογία μαζί, για όσα δεν ειπώθηκαν μέχρι τώρα, για όσα ίσως δεν ειπωθούν ποτέ. Το αδηφάγο παρόν της καθημερινότητας πιέζει συνεχώς και απωθεί τα ουσιαστικά, τα καίρια, αυτά για τα οποία θα απολογούμαστε αύριο στα παιδιά μας και στον εαυτό μας. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί. Θα πάρει χρόνο και θα χρειαστεί υπομονή. Οι οφειλές όλο και μαζεύονται και απαιτούν την πληρωμή τους. Τώρα. Όχι στο απώτερο μέλλον, στο αβέβαιο αύριο. "Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ" - Το αντίδοτο της απουσίας Παρεμπιπτόντως, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην έξοχη ανάρτηση του σύντροφου Ευρυπίδη Κλεόπα στο "Ποιείν" ( http://www.poiein.gr/archives/9705/index.html )

Εδώ, σε αυτή τη γωνιά της blogoσφαιρας θα αναρτώνται κείμενα, στίχοι, σχόλια και σκέψεις για όλα αυτά που δεν μπορούν να βρουν διέξοδο και να ειπωθούν διαφορετικά. Θα κατατίθενται απόψεις αλλά και θα εκτίθενται συναισθήματα, αδυναμίες και μύχια σώψυχα. Με ευαισθησία και προσωπική ματιά, με το "ενδεχομένως" που αφήνει πάντα χώρο για μια διαφορετική θέαση, μακριά από δογματισμούς και αδιαφιλονίκητες βεβαιότητες. Με τη συνεχή διακινδύνευση της σχέσης και της επικοινωνίας. Με τον επισφαλή βηματισμό του πρωτάρη και τη δίψα της αναζήτησης. Απροσωπόληπτα, διάφανα και ειλικρινά.

Σπαράγματα νεκρά από κόσμους που δεν πρόλαβα να σώσω ό,τι πασχίζω ν' αποδώσω κι ό,τι γυρνά ξανά στο στόμα και γίνετ' ένας στίχος είναι της μοναξιάς ο ήχος